Er is één ding waar ik bijna elke dag aan herinnerd wordt bij Smart Software dat me een raadsel stelt: de meeste bedrijven begrijpen niet hoe prognoses worden gemaakt en hoe voorraadbeleid wordt bepaald. Het is een organisatorische zwarte doos. Hier is een voorbeeld van een recent verkoopgesprek:
Hoe voorspel je?
Wij gebruiken geschiedenis.
Hoe gebruik je geschiedenis?
Wat bedoel je?
Welnu, u kunt een gemiddelde nemen van het afgelopen jaar, de afgelopen twee jaar, het gemiddelde nemen van de meest recente perioden, of een ander type formule gebruiken om de prognose te genereren.
Ik ben er vrij zeker van dat we een gemiddelde van de laatste 12 maanden gebruiken.
Waarom 12 maanden in plaats van een andere hoeveelheid geschiedenis?
12 maanden is een goede hoeveelheid tijd om te gebruiken omdat het niet vertekend wordt door oudere gegevens, maar het is recent genoeg
Hoe weet je dat het nauwkeuriger is dan 18 maanden of een andere lengte van de geschiedenis te gebruiken?
We weten het niet. Wel passen we de prognoses aan op basis van feedback van sales.
Weet u of de aanpassingen de zaken nauwkeuriger of minder nauwkeurig maken dan wanneer u alleen het gemiddelde zou gebruiken?
We weten het niet, maar zijn ervan overtuigd dat de prognoses te hoog zijn
Wat doen de voorraadkopers dan als ze denken dat de cijfers te hoog zijn?
Ze hebben veel zakelijke kennis en passen hun aankopen hierop aan
Dus, is het eerlijk om te zeggen dat ze de voorspellingen in ieder geval een deel van de tijd zouden negeren?
Ja, soms.
Hoe beslissen de kopers wanneer ze meer bestellen? Heeft u een bestelpunt of veiligheidsvoorraad gespecificeerd in uw ERP-systeem die u helpt bij het nemen van deze beslissingen?
Ja, we gebruiken een veiligheidsvoorraadveld.
Hoe wordt de veiligheidsvoorraad berekend?
Kopers bepalen dit op basis van het belang van het artikel, doorlooptijden en andere overwegingen, zoals hoeveel klanten het artikel kopen, de snelheid van het artikel en de kosten. Afhankelijk hiervan zullen ze verschillende hoeveelheden veiligheidsvoorraad bij zich hebben.
De discussie ging door. De belangrijkste afhaalmogelijkheid hier is dat wanneer je net onder het oppervlak krabt, er veel meer vragen worden onthuld dan antwoorden. Dit betekent vaak dat het voorraadplanning- en vraagprognoseproces zeer subjectief is, van planner tot planner varieert, niet goed wordt begrepen door de rest van de organisatie en waarschijnlijk reactief is. Zoals Tom Willemain heeft beschreven, is het "chaos gemaskeerd door improvisatie". Het "as-is"-proces moet volledig worden geïdentificeerd en gedocumenteerd. Alleen dan kunnen hiaten worden blootgelegd en kunnen verbeteringen worden aangebracht. Hier is een lijst met 10 vragen die u kunt stellen dat zal het werkelijke proces van prognoses, vraagplanning en voorraadplanning van uw organisatie onthullen.
