Net zoals de beroemde astronoom Copernicus ons begrip van de astronomie transformeerde door de zon in het centrum van ons universum te plaatsen, nodigen wij u vandaag uit om uw benadering van voorraadbeheer opnieuw centraal te stellen. En ook al is dit advies niet zo verhelderend, het zal uw bedrijf helpen voorkomen dat u verstrikt raakt in de aantrekkingskracht van voorraadproblemen – voortdurend heen en weer geslingerd tussen voorraadtekorten, overtollige zwaartekracht en de onverwachte kosmische kosten van het bespoedigen van goederen.

In dit artikel begeleiden we u bij het opstellen van een voorraadplan voor reserveonderdelen, waarbij prioriteit wordt gegeven aan beschikbaarheidsstatistieken zoals serviceniveaus en vulpercentages, terwijl de kostenefficiëntie wordt gewaarborgd. We zullen ons concentreren op een benadering van voorraadplanning genaamd Service Level-Driven Inventory Optimization. Vervolgens bespreken we hoe u kunt bepalen welke onderdelen u in uw inventaris moet opnemen en welke onderdelen mogelijk niet nodig zijn. Ten slotte onderzoeken we manieren om uw op serviceniveau gebaseerde voorraadplan consistent te verbeteren.

In servicegerichte bedrijven zijn de gevolgen van voorraadtekorten vaak zeer groot. Het bereiken van een hoog serviceniveau is afhankelijk van de beschikbaarheid van de juiste onderdelen op het juiste moment. Het hebben van de juiste onderdelen is echter niet de enige factor. Uw Supply Chain-team moet voor elk onderdeel een consensusinventarisatieplan ontwikkelen en dit vervolgens voortdurend bijwerken om realtime veranderingen in vraag, aanbod en financiële prioriteiten weer te geven.

Voorraadbeheer met serviceniveaugestuurde planning combineert de mogelijkheid om duizenden items te plannen met strategische modellering op hoog niveau. Dit vereist het aanpakken van de kernproblemen waarmee voorraadmanagers worden geconfronteerd:

• Gebrek aan controle over het aanbod en de bijbehorende doorlooptijden.
• Onvoorspelbare intermitterende vraag.
• Conflicterende prioriteiten tussen onderhouds-/mechanische teams en materiaalbeheer.
• Reactieve ‘afwachtende’ benadering van planning.
• Verkeerd toegewezen voorraad, waardoor voorraadtekorten en overschotten ontstaan.
• Gebrek aan vertrouwen in systemen en processen.

De sleutel tot optimaal beheer van serviceonderdelen is het vinden van de balans tussen het bieden van uitstekende service en het beheersen van de kosten. Om dit te doen, moeten we de kosten van stockout vergelijken met de kosten van het aanhouden van extra voorraad reserveonderdelen. De kosten van een stockout zullen hoger zijn voor kritieke of noodreserveonderdelen, wanneer er een serviceniveauovereenkomst is met externe klanten, voor onderdelen die in meerdere activa worden gebruikt, voor onderdelen met langere doorlooptijden van leveranciers, en voor onderdelen met één enkele leverancier. De voorraadkosten kunnen worden beoordeeld door rekening te houden met de eenheidskosten, de rentetarieven, de magazijnruimte die zal worden verbruikt en de kans op veroudering (onderdelen die worden gebruikt in een wagenpark dat binnenkort met pensioen gaat, hebben bijvoorbeeld een hoger risico op veroudering).

Om te bepalen hoeveel voorraad er voor elk onderdeel op de plank moet worden gelegd, is het van cruciaal belang om consensus te bereiken over de gewenste sleutelgegevens die de afwegingen blootleggen die het bedrijf moet maken om de gewenste KPI's te bereiken. Deze KPI's omvatten serviceniveaus die u vertellen hoe vaak u aan de gebruiksbehoeften voldoet zonder dat u tekortschiet in de voorraad, vulpercentages die u vertellen welk percentage van de vraag is gevuld, en bestelkosten geven een gedetailleerd overzicht van de kosten die u maakt wanneer u aanvullingsorders plaatst en ontvangt. Je hebt ook holdingkosten, die uitgaven omvatten zoals veroudering, belastingen en opslag, en tekortkosten die betrekking hebben op uitgaven die worden gemaakt wanneer er voorraadtekorten optreden.

Een MRO-bedrijf of een team voor aftermarket-onderdelenplanning wenst mogelijk een 99%-serviceniveau voor alle onderdelen – dat wil zeggen dat het minimale voorraadrisico dat zij bereid zijn te accepteren 1% is. Maar wat als de hoeveelheid voorraad die nodig is om dat serviceniveau te ondersteunen, te duur is? Om een weloverwogen beslissing te kunnen nemen over de vraag of die extra voorraadinvestering rendement oplevert, moet u de voorraadkosten kennen en die vergelijken met de voorraadkosten. Om de stockoutkosten te berekenen, vermenigvuldigt u twee belangrijke elementen: de kosten per stockout en het verwachte aantal stockouts. Om de voorraadwaarde te bepalen, vermenigvuldigt u de vereiste eenheden met de eenheidskosten van elk onderdeel. Bepaal vervolgens de jaarlijkse holdingkosten (doorgaans 25-35% van de eenheidskosten). Kies de optie die in totaal lagere kosten oplevert. Met andere woorden: als het voordeel dat gepaard gaat met het toevoegen van meer voorraad (lagere tekortkosten) groter is dan de kosten (hogere voorraadkosten), ga er dan voor. Een grondig begrip van deze statistieken en de bijbehorende afwegingen dient als kompas voor de besluitvorming.

Moderne software helpt bij dit proces doordat u een groot aantal toekomstscenario's kunt simuleren. Door dit te doen, kunt u beoordelen hoe goed uw huidige voorraadbevoorradingsstrategieën waarschijnlijk zullen presteren in het licht van verschillende vraag- en aanbodpatronen. Als er iets tekortschiet of misgaat, is het tijd om uw aanpak opnieuw te kalibreren, waarbij u rekening houdt met actuele gegevens over de gebruiksgeschiedenis, doorlooptijden van leveranciers en kosten om zowel voorraad- als overvoorraadsituaties te voorkomen.

Verbeter uw op serviceniveau gebaseerde voorraadplan op consistente wijze.

Concluderend is het van cruciaal belang om uw serviceniveaugestuurde plan voortdurend te beoordelen. Door systematisch prestatiescenario's op te stellen en te verfijnen, kunt u belangrijke meetgegevens en doelen definiëren, de verwachte prestaties benchmarken en de berekening van het voorraadbeleid voor alle artikelen automatiseren. Dit iteratieve proces omvat het monitoren, herzien en herhalen van elke planningscyclus.

De diepgang van uw analyse binnen dit voorraadbeleid is afhankelijk van de gegevens waarover u beschikt en de configuratiemogelijkheden van uw planningssysteem. Om optimale resultaten te bereiken, is het noodzakelijk om voortdurende gegevensanalyses uit te voeren. Dit impliceert dat een handmatige benadering van dataonderzoek doorgaans onvoldoende is voor de behoeften van de meeste organisaties.

Bezoek de volgende blogs voor informatie over hoe Smart Software u kan helpen de doelstellingen van uw servicetoeleveringsketen te bereiken met servicegestuurde planning en meer.

–   “Uitleggen wat serviceniveau betekent in uw voorraadoptimalisatiesoftware”  Aanbevelingen voor kous kunnen verwarrend zijn, vooral als ze botsen met de behoeften in de echte wereld. In dit bericht leggen we uit wat dat 99%-serviceniveau betekent en waarom het cruciaal is om de voorraad effectief te beheren en klanten tevreden te houden in het huidige competitieve landschap.

– “Servicegestuurde planning voor bedrijven met serviceonderdelenService-level-driven serviceonderdelenplanning is een proces in vier stappen dat verder gaat dan vereenvoudigde prognoses en vuistregels voor veiligheidsvoorraden. Het biedt planners van serviceonderdelen datagestuurde, risico-aangepaste beslissingsondersteuning.

–   “Hoe u een doelserviceniveau kiest.Dit is een strategische beslissing over voorraadrisicobeheer, waarbij rekening wordt gehouden met de huidige serviceniveaus en opvullingspercentages, de doorlooptijden van de bevoorrading en de afwegingen tussen kapitaal-, voorraad- en opportuniteitskosten. Leer benaderingen die kunnen helpen.

–   “De juiste voorspellingsnauwkeurigheid voor voorraadplanning.”  Het feit dat u een serviceniveaudoel stelt, betekent niet dat u dit ook daadwerkelijk zult bereiken. Als u geïnteresseerd bent in het optimaliseren van de voorraadniveaus, concentreer u dan op de nauwkeurigheid van de projectie van het serviceniveau. Leren hoe.

Ik wed dat uw onderhouds- en reparatieteams het goed zouden vinden om een grotere voorraad te lopen sommige reserveonderdelen als ze wisten dat de besparingen op voorraadvermindering zouden worden gebruikt om de voorraadinvestering effectiever te spreiden ander onderdelen en verhoogt het algehele serviceniveau.

Ik verdubbel dat uw Finance-team, ondanks dat het altijd wordt uitgedaagd met het verlagen van de kosten, een gezonde voorraadverhoging zou ondersteunen als ze duidelijk konden zien dat de inkomsten profiteren van een hogere uptime, minder versnellingen en verbeteringen op het serviceniveau duidelijk opwegen tegen de extra voorraadkosten en risico.

A ruilcurve voor reserveonderdelen stelt planningsteams voor serviceonderdelen in staat om de risico's en kosten van elke voorraadbeslissing correct te communiceren. Het is essentieel voor de planning van onderdelen en de enige manier om voorraadparameters proactief en nauwkeurig aan te passen voor elk onderdeel. Zonder dit "plannen" planners, in alle opzichten, met oogkleppen op, omdat ze niet in staat zullen zijn om de echte afwegingen te communiceren die verband houden met opslagbeslissingen.

Als bijvoorbeeld een voorgestelde verhoging van de min/max-niveaus van een belangrijke productgroep van serviceonderdelen wordt aanbevolen, hoe weet u dan of de verhoging te hoog of te laag of precies goed is? Hoe kun je de verandering voor duizenden reserveonderdelen verfijnen? Je wilt niet en je kunt het niet. Uw voorraadbeslissingen zullen afhangen van reactieve, onderbuikgevoelens en algemene beslissingen, waardoor de serviceniveaus eronder lijden en de voorraadkosten de pan uit rijzen.

Dus, wat is eigenlijk een afwegingscurve voor reserveonderdelen?

Het is een op feiten gebaseerde, numerieke voorspelling die beschrijft hoe veranderingen in voorraadniveaus de voorraadwaarde, bewaarkosten en serviceniveaus zullen beïnvloeden. Voor elke eenheidswijziging in voorraadniveau zijn er kosten en baten. De uitruilcurve voor reserveonderdelen identificeert deze kosten en baten voor verschillende voorraadniveaus. Hiermee kunnen planners het voorraadniveau ontdekken dat de kosten en baten voor elk afzonderlijk item het beste in evenwicht houdt.

Hier zijn twee vereenvoudigde voorbeelden. In afbeelding 1 laat de ruilcurve voor reserveonderdelen zien hoe het serviceniveau (waarschijnlijkheid dat er geen voorraad is) verandert afhankelijk van het bestelniveau. Hoe hoger het bestelniveau, hoe lager het voorraadrisico. Het is van cruciaal belang om te weten hoeveel service u krijgt gezien de voorraadinvestering. Hier kunt u misschien rechtvaardigen dat een voorraadtoename van een bestelpunt van 35 naar 45 de investering van 10 extra voorraadeenheden meer dan waard is, omdat het serviceniveau springt van iets minder dan 70% naar 90%, waardoor uw voorraadrisico voor het reserveonderdeel afneemt van 30% tot 10%!

​

Afbeelding 1: kosten versus serviceniveau

Afbeelding 2: serviceniveau versus voorraadomvang

In dit voorbeeld (Afbeelding 2) legt de afwegingscurve een veelvoorkomend probleem bloot met de inventaris van reserveonderdelen. Vaak zijn de voorraadniveaus zo hoog dat ze een negatief rendement opleveren. Na een bepaalde voorraadhoeveelheid koopt elke extra voorraadeenheid niet meer voordeel in de vorm van een hoger serviceniveau. Voorraadverminderingen kunnen worden gerechtvaardigd wanneer duidelijk is dat het voorraadniveau het punt van afnemende opbrengsten ver voorbij is. Een nauwkeurige afwegingscurve zal het punt blootleggen waar het niet langer voordelig is om voorraad toe te voegen.

Door gebruik te maken van #probabilistischevoorspelling om de planning van onderdelen te stimuleren, kunt u deze afwegingen nauwkeurig communiceren, dit op schaal doen voor honderdduizenden onderdelen, slechte voorraadbeslissingen vermijden en serviceniveaus en kosten in evenwicht brengen. Bij Smart Software zijn we gespecialiseerd in het helpen van planners van reserveonderdelen, directeuren van materiaalbeheer en financiële leidinggevenden die MRO, reserveonderdelen en aftermarket-onderdelen beheren om deze relaties te begrijpen en te exploiteren.

Wat is het verschil en waarom het van belang is voor voorraadplanning.

Degenen die nieuw zijn in het onderdelenplanningsspel worden vaak in de war gebracht door de vele variaties in de namen van onderdelen. Deze blog wijst op onderscheidingen die wel of niet van operationele betekenis zijn voor iemand die een vloot reserveonderdelen beheert en hoe die verschillen van invloed zijn op de voorraadplanning.

Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen "reserveonderdelen" en "vervangende" onderdelen? In dit geval is het verschil hun bron. Een reserveonderdeel zou worden gekocht bij de fabrikant van de apparatuur, terwijl een vervangend onderdeel bij een ander bedrijf zou worden gekocht. Voor iemand die een vloot reserveonderdelen beheert, zou het verschil twee verschillende items in zijn onderdelendatabase zijn: de bron zou anders zijn en de eenheidsprijs zou waarschijnlijk anders zijn. Het is mogelijk dat er ook een verschil is in de gebruiksduur van de onderdelen van de twee bronnen. De "OEM"-onderdelen zijn mogelijk duurzamer dan de goedkopere "aftermarket"-onderdelen. (Nu hebben we vier verschillende termen die deze onderdelen beschrijven.) Deze verschillen zouden van belang zijn voor het optimaliseren van een inventaris van reserveonderdelen. Software die optimale bestelpunten en bestelhoeveelheden berekent, zou tot verschillende antwoorden komen voor onderdelen met verschillende eenheidskosten en verschillende vervangingspercentages.

Misschien is het grootste onderscheid tussen "verbruiksgoederen" en "repareerbare" of "roteerbare" onderdelen. Het belangrijkste verschil tussen hen zijn hun kosten. Het is dwaas om te proberen een gestripte schroef te repareren; gewoon weggooien en een andere gebruiken. Maar het is ook dwaas om een onderdeel van $50.000 weg te gooien als het gerepareerd kan worden voor $5.000. Het optimaliseren van het voorraadbeheer voor vloten van elk type onderdeel vereist heel andere wiskunde. Bij verbruiksgoederen kunnen de onderdelen als anoniem en uitwisselbaar worden beschouwd. Bij "rotatables" moet elk onderdeel in wezen afzonderlijk worden gemodelleerd. We behandelen ze allemaal als cyclisch door de toestanden 'operationeel', 'in reparatie' en 'stand-by/reserve'. Beslissingen over repareerbare onderdelen worden vaak afgehandeld door middel van een kapitaalbegrotingsproces, en de belangrijkste analytische vraag is: "Hoe groot moet onze voorraad reserveonderdelen zijn?"

Er zijn andere onderscheidingen die tussen onderdelen kunnen worden gemaakt. Kritiek is een belangrijk kenmerk. De gevolgen van het uitvallen van een onderdeel kunnen variëren van "we kunnen de tijd nemen om een vervanging te krijgen" tot "dit is een noodgeval; zet die machines snel weer aan het werk”. Bij het uitzoeken hoe we onderdelen moeten beheren, moeten we altijd een evenwicht vinden tussen de voordelen van een grotere voorraad onderdelen en de dollarkosten. Kritiek verschuift de balans naar veilig spelen met grotere voorraden. Dit dicteert op zijn beurt hogere planningsdoelen voor statistieken over de beschikbaarheid van onderdelen, zoals serviceniveaus en opvullingspercentages, wat zal leiden tot grotere bestelpunten en/of bestelhoeveelheden.

Als u googelt op "soorten reserveonderdelen", ontdekt u andere classificaties en onderscheidingen. Vanuit ons perspectief bij Smart Software zijn de woorden minder belangrijk dan de getallen die bij onderdelen horen: eenheidskosten, gemiddelde tijd tot storing, gemiddelde tijd tot reparatie en andere technische input voor onze producten die bepalen hoe de onderdelen kunnen worden beheerd voor maximaal voordeel.