Waarom dagen van bevoorradingsdoelen niet werken bij het berekenen van veiligheidsvoorraden

CFO's vertellen ons dat ze minder aan voorraad moeten uitgeven zonder de verkoop te beïnvloeden. Een manier om dat te doen is om af te stappen van het gebruik van een gerichte leveringsdag om bestelpunten en veiligheidsvoorraadbuffers te bepalen. Hier is hoe een bevoorradingsdagenmodel werkt:

1. Bereken de gemiddelde vraag per dag en vermenigvuldig de vraag per dag met de doorlooptijd van de leverancier in dagen om de doorlooptijdvraag te krijgen
2. Kies een dagen voorraadbuffer (dwz 15, 30, 45 dagen, enz.). Gebruik grotere buffers voor belangrijkere items en kleinere buffers voor minder belangrijke items.
3. Voeg de gewenste dagen aan voorraadbuffer toe aan de vraag over de doorlooptijd om het bestelpunt te krijgen. Bestel meer als de voorhanden voorraad onder het bestelpunt daalt

Dit is wat er mis is met deze benadering:

1. Het gemiddelde houdt geen rekening met seizoensinvloeden en trends – u zult duidelijke patronen missen, tenzij u er veel tijd aan besteedt om deze handmatig aan te passen.
2. Het gemiddelde houdt geen rekening met hoe voorspelbaar een artikel is - u zult voorspelbare artikelen te veel in voorraad hebben en minder voorspelbare artikelen. Dit komt omdat dezelfde leveringsdagen voor verschillende artikelen een heel ander voorraadrisico opleveren.
3. Het gemiddelde vertelt een planner niet hoe het voorraadrisico wordt beïnvloed door het voorraadniveau - u hebt geen idee of u ondervoorraad, overbevoorrading of net genoeg hebt. Je plant in wezen met oogkleppen op.

Er zijn veel andere "vuistregel"-benaderingen die even problematisch zijn. Hierin kunt u meer over hen te weten komen na. 

Een betere manier om de juiste hoeveelheid veiligheidsvoorraad te plannen, is gebruik te maken van waarschijnlijkheidsmodellen die precies aangeven hoeveel voorraad nodig is gezien het risico van voorraad die u bereid bent te accepteren. Hieronder ziet u een screenshot van Smart Inventory Optimization die precies dat doet. Ten eerste beschrijft het de voorspelde serviceniveaus (waarschijnlijkheid van niet bevoorraden) in verband met de huidige dagen van leveringslogica. De planner kan nu de onderdelen zien waar het voorspelde serviceniveau te laag of te duur is. Ze kunnen dan onmiddellijke correcties aanbrengen door zich te richten op de gewenste serviceniveaus en het niveau van voorraadinvesteringen. Zonder deze informatie zal een planner niet weten of de beoogde dagen veiligheidsvoorraad te veel, te weinig of precies goed zijn, wat resulteert in overvoorraden en tekorten die marktaandeel en inkomsten kosten. 

Bij het bepalen van de juiste opslagparameters voor reserveonderdelen en serviceonderdelen, is het belangrijk om onderscheid te maken tussen verbruiksartikelen en repareerbare serviceonderdelen. Deze verschillen worden vaak over het hoofd gezien door service software voor onderdelenplanning en kan onjuist zijn schattingen van wat er moet worden opgeslagen. Er zijn verschillende benaderingen vereist bij het plannen van verbruiksartikelen versus repareerbare reserveonderdelen.

Laten we eerst deze twee soorten reserveonderdelen definiëren.

• Verbruiksartikelen zijn reserveonderdelen in de apparatuur die worden vervangen in plaats van gerepareerd wanneer ze defect raken. Voorbeelden van verbruiksartikelen zijn batterijen, oliefilters, schroeven en remblokken. Verbruiksbare reserveonderdelen zijn doorgaans goedkopere onderdelen waarvoor vervanging goedkoper is dan reparatie of reparatie is misschien niet mogelijk.
• Herstelbare onderdelen zijn onderdelen die kunnen worden gerepareerd en weer in gebruik kunnen worden genomen nadat ze defect zijn geraakt door oorzaken zoals slijtage, schade of corrosie. Repareerbare serviceonderdelen zijn meestal duurder dan verbruiksonderdelen, dus reparatie heeft meestal de voorkeur boven vervanging. Voorbeelden van repareerbare onderdelen zijn tractiemotoren in treinwagons, straalmotoren en kopieermachines.

Traditionele software voor het plannen van reserveonderdelen voldoet niet

Traditionele software voor het plannen van onderdelen is niet goed aangepast om met de willekeur aan zowel de vraagzijde als de aanbodzijde van MRO-activiteiten om te gaan.

Willekeurigheid aan de vraagzijde
Planning voor verbruikbare reserveonderdelen vereist berekening van parameters voor voorraadbeheer (zoals bestelpunten en bestelhoeveelheden, min- en max-niveaus en veiligheidsvoorraden). Het plannen van het beheer van repareerbare serviceonderdelen vereist berekening van het juiste aantal reserveonderdelen. In beide gevallen moet de analyse gebaseerd zijn op waarschijnlijkheidsmodellen van het willekeurig gebruik van verbruiksgoederen of het willekeurig uitvallen van herstelbare onderdelen. Voor meer dan 90% van deze onderdelen is dit willekeurig de vraag is "met tussenpozen" (soms "klonterig" of "alles behalve normaal verdeeld" genoemd). Traditionele prognosemethoden voor reserveonderdelen zijn niet ontwikkeld om met een wisselende vraag om te gaan. Vertrouwen op traditionele methoden leidt tot kostbare planningsfouten. Voor verbruiksgoederen betekent dit vermijdbare voorraden, buitensporige transportkosten en meer verouderde voorraden. Voor repareerbare onderdelen betekent dit buitensporige uitvaltijd van apparatuur en de daarmee gepaard gaande kosten van onbetrouwbare prestaties en verstoring van de bedrijfsvoering.

Willekeurigheid aan de aanbodzijde
Bij het plannen van verbruikbare reserveonderdelen moet rekening worden gehouden met willekeur bij het aanvullen doorlooptijden van leveranciers. Bij het plannen van repareerbare onderdelen moet rekening worden gehouden met willekeur in reparatie- en retourprocessen, of deze nu intern worden uitgevoerd of worden uitbesteed. Planners die deze items beheren, negeren vaak bruikbare bedrijfsgegevens. In plaats daarvan kunnen ze hun vingers kruisen en hopen dat alles goed komt, of ze kunnen een beroep doen op hun instinct om "hoorbare geluiden te roepen" en dan hopen dat alles goed komt. Hopen en raden kunnen niet op tegen goede kansmodellering. Het verspilt jaarlijks miljoenen aan onnodige kapitaalinvesteringen en vermijdbare uitvaltijd van apparatuur.

Of u nu 'Min/Max' of 'bestelpunt' en 'bestelhoeveelheid' gebruikt om te bepalen wanneer en hoeveel u moet bijvullen, uw aanpak kan enorme efficiëntie opleveren of juist niet. Belangrijkste fouten om te vermijden:

1. Niet regelmatig opnieuw kalibreren
2. Min/Max alleen bekijken als er een probleem is
3. Het gebruik van prognosemethoden voldoet niet aan de taak
4. Ervan uitgaande dat gegevens te traag of onvoorspelbaar zijn om er toe te doen

“We hebben meer dan 150.000 combinaties van SKU x locatie. Onze vraag is intermitterend. Omdat het langzaam gaat, hoeven we onze bestelpunten niet vaak opnieuw te berekenen. We doen dit misschien één keer per jaar, maar we bekijken de bestelpunten wanneer er een probleem is.” - Materiaalbeheerder.

Deze reactieve benadering zal leiden tot miljoenen overtollige voorraden, voorraadtekorten en veel tijdverspilling bij het beoordelen van gegevens wanneer 'er iets misgaat'. Toch heb ik in de loop der jaren van zoveel voorraadprofessionals ditzelfde afzien gehoord. Het is duidelijk dat we meer moeten doen om te delen waarom dit denken zo problematisch is.

Het is waar dat voor veel onderdelen een herberekening van de bestelpunten met up-to-date historische gegevens en doorlooptijden niet veel zal veranderen, vooral als patronen zoals trend of seizoensinvloeden niet aanwezig zijn. Veel onderdelen hebben echter baat bij een herberekening, vooral als de doorlooptijden of de recente vraag zijn veranderd. Bovendien neemt de kans op een significante wijziging die een herberekening noodzakelijk maakt, toe naarmate u langer wacht. Ten slotte hebben die maanden zonder eisen ook invloed op de kansen en mogen niet ronduit worden genegeerd. Het belangrijkste punt is echter dat het onmogelijk is om te weten wat er wel of niet zal veranderen in uw prognose, dus het is beter om regelmatig opnieuw te kalibreren.

Deze opvallende casus uit gegevens uit de echte wereld illustreert een scenario waarin regelmatige en geautomatiseerde herkalibratie uitblinkt: de voordelen van snelle reacties op veranderende vraagpatronen zoals deze tellen snel op. In het bovenstaande voorbeeld vertegenwoordigt de X-as dagen en vertegenwoordigt de Y-as de vraag. Als u enkele maanden zou moeten wachten tussen het opnieuw kalibreren van uw bestelpunten, zou u ongetwijfeld veel te vroeg bestellen. Door uw bestelpunt veel vaker opnieuw te kalibreren, vangt u de verandering in de vraag op, waardoor u veel nauwkeuriger kunt bestellen.

In plaats van te wachten tot u een probleem hebt, kunt u alle onderdelen elke planningscyclus minstens één keer per maand opnieuw kalibreren. Hierdoor wordt gebruik gemaakt van de nieuwste gegevens en wordt het voorraadbeleid proactief aangepast, waardoor problemen worden vermeden die handmatige controles en voorraadtekorten of -overschotten zouden veroorzaken.

De aard van uw (potentieel gevarieerde) gegevens moet ook worden gekoppeld aan de juiste prognosetools. Als records voor sommige onderdelen trend- of seizoenspatronen laten zien, kan het gebruik van targetingprognosemethoden om deze patronen te accommoderen een groot verschil maken. Evenzo, als de gegevens frequente nulwaarden laten zien (intermitterende vraag), kunnen voorspellingsmethoden die niet rond dit speciale geval zijn gebouwd, gemakkelijk onbetrouwbare resultaten opleveren.

Automatiseer, herkalibreer en bekijk uitzonderingen. Speciaal gebouwde software doet dit automatisch. Zie het op een andere manier: is het beter om eenmaal per jaar een hoop geld in uw 401K te storten of "dollarkostengemiddelde" door het hele jaar door kleinere, even grote bedragen te storten. Het regelmatig opnieuw kalibreren van beleid zal in de loop van de tijd een maximaal rendement opleveren, net zoals dollar cost avering dat zal doen voor uw beleggingsportefeuille.

Hoe vaak herijkt u uw voorraadbeleid opnieuw? Waarom?

De pandemie van Covid19 heeft ongebruikelijke druk gelegd op openbaarvervoersbedrijven. Deze stress dwingt agentschappen om opnieuw te kijken naar hun planningsprocessen voor reserveonderdelen, wat een belangrijke drijfveer is voor het waarborgen van uptime en het balanceren van de voorraadkosten van serviceonderdelen.

Deze blog richt zich op bussystemen en hun praktijken voor het beheer en de planning van reserveonderdelen. Er zijn hier echter lessen voor andere soorten openbaar vervoer, waaronder spoor en lightrail.

In 1995 publiceerde de Transportation Research Board (TRB) van de National Research Council een rapport dat nog steeds relevant is. Systeemspecifieke reservebusverhoudingen: een synthese van de transitpraktijk verklaarde:

Het doel van deze studie was het documenteren en onderzoeken van de kritieke locatiespecifieke variabelen die van invloed zijn op het aantal reservevoertuigen dat bussystemen nodig hebben om aan de maximale servicevereisten te voldoen. … Hoewel transitmanagers over het algemeen erkenden dat het juiste formaat van de vloot de operaties daadwerkelijk verbetert en de kosten verlaagt, meldden velen problemen bij het bereiken en consistent handhaven van een reserveratio van 20 procent, zoals aanbevolen door FTA… De respondenten van de enquête pleitten ervoor om meer nadruk te leggen op de ontwikkeling van verbeterde en innovatieve busonderhoudstechnieken, die hen zouden helpen de uitvaltijd te minimaliseren en de beschikbaarheid van voertuigen te verbeteren, wat uiteindelijk zou leiden tot minder reservevoertuigen en arbeids- en materiaalkosten.

Grof vereenvoudigde richtlijnen zoals "houd 20% reservebussen" zijn gemakkelijk te begrijpen en te meten, maar maskeren grovelijk meer gedetailleerde tactieken die een meer op maat gemaakt beleid kunnen bieden dat het geld van de belastingbetaler dat aan reserveonderdelen wordt uitgegeven, beter kan beheren en tegelijkertijd de hoogste niveaus van beschikbaarheid garandeert. Als de bedrijfszekerheid per bus kan worden verbeterd, zijn er minder reserveonderdelen nodig.

Een manier om elke bus vaker aan de praat te houden, is door het beheer van voorraden reserveonderdelen te verbeteren, met name door het gebruik van serviceonderdelen en het vereiste bevoorradingsbeleid nauwkeuriger te voorspellen. Hier kan modern supply chain management een belangrijke bijdrage leveren. De TRB merkte dit op in hun rapport:

Veel agentschappen zijn erin geslaagd de afhankelijkheid van overtollige reservevoertuigen te beperken. Die transitambtenaren zijn het erover eens dat verschillende factoren en initiatieven tot hun succes hebben geleid en van cruciaal belang zijn voor het succes van elk programma [inclusief] … Effectief gebruik van geavanceerde technologie om kritieke onderhoudsfuncties te beheren, inclusief de ordelijke en tijdige vervanging van onderdelen… Het niet beschikbaar hebben van service-onderdelen en andere componenten wanneer ze nodig zijn, heeft een negatieve invloed op elk onderhoudsprogramma.

Zolang managers op de hoogte zijn van de problemen en waakzaam zijn over welke hulpmiddelen voor hen beschikbaar zijn, zal de kans dat bussen 'geen voorraad hebben' sterk afnemen."

Effectief voorraadbeheer van reserveonderdelen vereist een balans tussen "genoeg hebben" en "te veel hebben". Wat moderne planningssoftware voor serviceonderdelen kan doen, is de wisselwerking tussen deze twee doelen zichtbaar maken, zodat transportmanagers op feiten gebaseerde beslissingen kunnen nemen over voorraden reserveonderdelen.

Er zijn genoeg complicaties bij het vinden van de juiste balans om verder te gaan dan simpele vuistregels zoals "houd tien dagen aan vraag bij de hand" of "bestel opnieuw wanneer u nog maar vijf stuks op voorraad hebt". Factoren die deze beslissingen sturen, zijn onder meer de gemiddelde vraag naar een onderdeel, de volatiliteit van die vraag, de gemiddelde doorlooptijd voor bevoorrading (wat een probleem kan zijn wanneer het onderdeel per slow boat uit Duitsland aankomt), de variabiliteit in doorlooptijd en verschillende kostenfactoren: aanhoudingskosten, bestelkosten en tekortkosten (bijv. verloren tarieven, verlies van publieke goodwill).

Innovatieve software voor supply chain-analyse en planning van reserveonderdelen maakt gebruik van geavanceerde probabilistische prognoses en stochastische optimalisatiemethoden om deze complexiteit te beheersen en een grotere beschikbaarheid van onderdelen tegen lagere kosten te bieden. Metro Transit in Minnesota documenteerde bijvoorbeeld een 4x hogere ROI in de eerste zes maanden na de implementatie van een nieuw systeem. Om meer te lezen over hoe openbaarvervoersbedrijven innovatieve supply chain-analyses benutten, zie:

• Optimalisatie van het onderdelenbeheer bij BC Transit
• Slimme software en Metro Transit
• Slimme software helpt Metro-North Railroad om de treinen op tijd te laten rijden