In een andere blog we stelden de vraag: hoe weet je zeker dat je echt een beleid hebt voor voorraadplanning en vraagprognoses? We legden uit hoe het gebrek aan begrip van een organisatie over de basisprincipes (hoe een prognose tot stand komt, hoe veiligheidsvoorraadbuffers worden bepaald en hoe/waarom deze waarden worden aangepast) bijdraagt aan slechte prognosenauwkeurigheid, verkeerd toegewezen voorraad en gebrek aan vertrouwen in het geheel Verwerken.

In deze blog bekijken we 10 specifieke vragen die u kunt stellen om erachter te komen wat er echt speelt in uw bedrijf. We beschrijven de typische antwoorden die worden gegeven wanneer er niet echt een beleid voor prognoses/voorraadplanning bestaat, leggen uit hoe deze antwoorden moeten worden geïnterpreteerd en geven duidelijk advies over wat u eraan kunt doen.

Begin altijd met een simpele hypothetisch voorbeeld. Als u zich concentreert op een specifiek probleem dat u zojuist hebt ervaren, zal dit ongetwijfeld defensieve antwoorden uitlokken die het volledige verhaal verbergen. Het doel is om de daadwerkelijke benadering te ontdekken die wordt gebruikt om inventaris en prognoses te plannen die in de mentale wiskunde of spreadsheets is ingebakken. Hier is een voorbeeld:

Stel dat u 100 eenheden bij de hand heeft, de doorlooptijd om aan te vullen 3 maanden is en de gemiddelde maandelijkse vraag 20 eenheden is? Wanneer bestel je meer? Hoeveel zou jij bestellen? Hoe zal uw antwoord veranderen als de verwachte ontvangsten van 10 per maand zouden aankomen? Hoe verandert uw antwoord als het artikel een A-, B- of C-artikel is, de prijs van het artikel hoog of laag is, de doorlooptijd van het artikel lang of kort is? Simpel gezegd, wanneer u een productietaak plant of een nieuwe bestelling plaatst bij een leverancier, waarom deed u dat dan? Wat was de aanleiding voor de beslissing om meer te krijgen? Welke planningsinputs werden overwogen?

Wanneer u antwoorden op de bovenstaande vraag krijgt, concentreer u dan op het vinden van antwoorden op de volgende vragen:

1. Wat is de onderliggende aanvullingsbenadering? Dit is meestal een van Min/Max, prognose/veiligheidsvoorraad, bestelpunt/bestelhoeveelheid, periodieke beoordeling/bestelling tot of zelfs een vreemde combinatie

2. Hoe worden de planningsparameters, zoals vraagprognoses, bestelpunten of Min/Max, daadwerkelijk berekend? Het is niet voldoende om te weten dat u Min/Max gebruikt. U moet precies weten hoe deze waarden worden berekend. Antwoorden als “We gebruiken geschiedenis” of “We gebruiken een gemiddelde” zijn niet specifiek genoeg. U hebt antwoorden nodig die duidelijk aangeven hoe geschiedenis wordt gebruikt. Bijvoorbeeld, “We nemen een gemiddelde van de afgelopen 6 maanden, delen dat door 30 om een daggemiddelde te krijgen en vermenigvuldigen dat met de doorlooptijd in dagen. Voor 'A'-artikelen vermenigvuldigen we vervolgens de gemiddelde doorlooptijd met 2 en voor 'B'-artikelen gebruiken we een vermenigvuldiger van 1,5.” (Hoewel dat geen bijzonder goede technische benadering is, heeft het tenminste een duidelijke logica.)

Zodra u een goed gedefinieerd beleid heeft, kunt u de zwakke punten identificeren om het te verbeteren. Maar als het gegeven antwoord niet veel verder komt dan “We gebruiken geschiedenis”, dan heb je geen beleid om mee te beginnen. Uit antwoorden blijkt vaak dat verschillende planners geschiedenis op verschillende manieren gebruiken. Sommigen houden alleen rekening met de meest recente vraag, anderen slaan misschien in op basis van het gemiddelde van de perioden met de hoogste vraag, enz. Met andere woorden, het kan zijn dat u in feite meerdere ondoordachte "polissen" heeft.

3. Worden prognoses gebruikt om de bevoorradingsplanning aan te sturen en, zo ja, hoe? Veel bedrijven zullen zeggen dat ze voorspellen, maar hun prognoses worden op een andere manier berekend en gebruikt. Wordt de prognose gebruikt om te voorspellen welke voorraad er in de toekomst zal zijn, waardoor een order wordt geactiveerd? Of wordt het gebruikt om een bestelpunt af te leiden, maar niet om te voorspellen wanneer ik moet bestellen (dat wil zeggen, ik voorspel dat we er 10 per week zullen verkopen, dus om te helpen voorkomen dat de voorraad op is, zal ik meer bestellen als de voorraad op 15 komt)? Wordt het gebruikt als een leidraad voor de planner om subjectief te helpen bepalen wanneer ze meer moeten bestellen? Wordt het gebruikt om raamcontracten met leveranciers op te stellen? Sommigen gebruiken het om MRP aan te drijven. U moet deze details kennen. Een grondig antwoord op deze vraag zou er als volgt uit kunnen zien: “Mijn voorspelling is 10 per week en mijn doorlooptijd is 3 weken, dus ik maak mijn bestelpunt een veelvoud van die voorspelling, meestal 2 x de doorlooptijdvraag of 60 eenheden voor belangrijke artikelen en ik gebruik een kleiner veelvoud voor minder belangrijke artikelen. (Nogmaals, geen geweldige technische benadering, maar duidelijk.)

4. Welke techniek wordt eigenlijk gebruikt om de prognose te genereren? Is het een gemiddelde, een trending model zoals dubbele exponentiële afvlakking, een seizoensmodel? Hangt de keuze van de techniekverandering af van het type vraaggegevens of wanneer er nieuwe vraaggegevens beschikbaar zijn? (Reserveonderdelen en artikelen met een hoog volume hebben zeer verschillende vraagpatronen.) Hoe kiest u het prognosemodel? Is dit proces geautomatiseerd? Hoe vaak wordt de modelkeuze heroverwogen? Hoe vaak worden de modelparameters opnieuw berekend? Wat is het proces dat wordt gebruikt om uw aanpak te heroverwegen? Het antwoord documenteert hier hoe de basisprognoses tot stand komen. Eenmaal bepaald, kunt u een analyse uitvoeren om te bepalen of andere prognosemethoden zouden verbeteren nauwkeurigheid van de voorspelling. Als u de nauwkeurigheid van de prognoses niet documenteert en geen analyse van de toegevoegde waarde van de prognose uitvoert, bent u niet in staat om goed te beoordelen of de geproduceerde prognoses de beste zijn die ze kunnen zijn. U loopt kansen mis om het proces te verbeteren, de nauwkeurigheid van prognoses te vergroten en het bedrijf te informeren over welk type prognosefout normaal is en moet worden verwacht.

5. Hoe gebruik je veiligheidsvoorraad? Merk op dat de vraag niet was: "Gebruikt u veiligheidsvoorraad?" In deze context, en om het simpel te houden, betekent de term "veiligheidsvoorraad" voorraad die wordt gebruikt om voorraad te bufferen tegen variabiliteit van vraag en aanbod. Alle bedrijven gebruiken op de een of andere manier buffermethoden. Er zijn echter enkele uitzonderingen. Misschien bent u een werkplaatsfabrikant die alle onderdelen op bestelling aanschaft en vinden uw klanten het helemaal prima om weken of maanden op u te wachten om materiaal te vinden, te produceren, QA te leveren en te verzenden. Of misschien bent u een grote fabrikant met tonnen koopkracht, zodat uw leveranciers lokale magazijnen opzetten die volledig gevuld zijn en klaar om u vrijwel onmiddellijk van voorraad te voorzien. Als deze beschrijvingen uw bedrijf niet beschrijven, heeft u zeker een soort buffer om u te beschermen tegen variabiliteit in vraag en aanbod. U gebruikt het veld "veiligheidsvoorraad" misschien niet in uw ERP, maar u bent zeker aan het bufferen.

Er kunnen antwoorden worden gegeven zoals "We gebruiken geen veiligheidsvoorraad omdat we prognoses maken." Helaas, een goede voorspelling zal een 50/50 kans hebben om boven/onder de daadwerkelijke vraag te zijn. Dit betekent dat u 50% van de tijd een voorraad krijgt zonder dat er een veiligheidsvoorraadbuffer aan de prognose is toegevoegd. Voorspellingen zijn alleen perfect als er geen willekeur is. Aangezien er altijd willekeur is, moet u bufferen als u geen bodemloze serviceniveaus wilt hebben.

Als het antwoord niet wordt onthuld, kunt u wat meer onderzoeken hoe de verschillende aanvullingshendels worden gebruikt om mogelijke buffers toe te voegen, wat leidt tot vragen 6 en 7.

6. Verlengt u wel eens de doorlooptijd of bestelt u wel eens eerder dan nodig is?
In ons hypothetische voorbeeld heeft uw leverancier doorgaans 4 weken nodig om te leveren en is redelijk consistent. Maar om u te beschermen tegen stockouts, bestelt uw koper routinematig 6 weken uit in plaats van 4 weken. Het veiligheidsvoorraadveld in uw ERP-systeem staat misschien op nul omdat "we geen veiligheidsvoorraad gebruiken", maar in werkelijkheid heeft de bestelbenadering van de koper zojuist 2 weken buffervoorraad toegevoegd.

7. Vult u de vraagprognose in?
In ons voorbeeld verwacht de planner 10 eenheden per maand te verbruiken, maar "voor het geval dat" een prognose van 20 per maand invoert. Het veiligheidsvoorraadveld in het MRP-systeem is blanco gelaten, maar de nu vermomde buffervoorraad is de vraagprognose binnengesmokkeld. Dit is een fout die 'voorspellingsbias' introduceert. Niet alleen zullen uw prognoses minder nauwkeurig zijn, maar als er geen rekening wordt gehouden met de vertekening en de veiligheidsvoorraad wordt toegevoegd door andere afdelingen, zult u te veel bevoorraden.

Het ad-hockarakter van de bovenstaande benaderingen verergert de problemen door geen rekening te houden met de daadwerkelijke vraag of het aanbod variabiliteit van het artikel. De planner kan bijvoorbeeld gewoon een vuistregel maken die de doorlooptijdprognose voor belangrijke artikelen verdubbelt. Eén maat past niet allemaal als het gaat om voorraadbeheer. Deze benadering zal de voorspelbare artikelen substantieel overbevoorraden, terwijl de periodiek gevraagde artikelen substantieel onderbezet zijn. Jij kunt lezen "Pas op voor eenvoudige vuistregels voor voorraadbeheer” om meer te weten te komen over waarom dit soort aanpak zo kostbaar is.

De ad-hoc aard van de benaderingen negeert ook wat er gebeurt als het bedrijf wordt geconfronteerd met een enorme overstock of stock out. Bij het proberen te begrijpen wat er is gebeurd, zal het vermelde beleid worden onderzocht. In het geval van een overstock zal het systeem een veiligheidsvoorraad nul tonen. De bedrijfsleiders zullen aannemen dat ze geen veiligheidsvoorraad bij zich hebben, hun hoofd krabben en uiteindelijk de voorspelling de schuld geven, verklaren "Ons bedrijf kan niet worden voorspeld" en strompelen verder. Ze kunnen de leverancier zelfs de schuld geven voor het te vroeg verzenden en ervoor zorgen dat ze meer vasthouden dan nodig is. In het geval dat de voorraad op is, denken ze dat ze niet genoeg op voorraad hebben en voegen ze willekeurig meer voorraad toe aan veel items, zonder zich te realiseren dat er in feite veel extra veiligheidsvoorraad in het proces is ingebakken. Dit maakt het waarschijnlijker dat voorraden in de toekomst moeten worden afgeschreven.

8. Wat is de exacte inventaristerminologie die wordt gebruikt? Definieer wat u bedoelt met veiligheidsvoorraad, Min, bestelpunt, EOQ, enz. Hoewel er standaard technische definities het is mogelijk dat er iets anders is, en miscommunicatie zal hier problematisch zijn. Sommige bedrijven verwijzen bijvoorbeeld naar Min als de hoeveelheid voorraad die nodig is om aan de doorlooptijdvraag te voldoen, terwijl sommigen Min definiëren als inclusief zowel doorlooptijdvraag als veiligheidsvoorraad om te bufferen tegen vraagvariabiliteit. Anderen kunnen de minimale bestelhoeveelheid betekenen.

9. Is de aanwezige voorraad in overeenstemming met het beleid? Wanneer uw detectivewerk is voltooid en alles is gedocumenteerd, opent u uw spreadsheet of ERP-systeem en bekijkt u de beschikbare hoeveelheid. Het zou min of meer in overeenstemming moeten zijn met uw planningsparameters (dwz als Min/Max 20/40 is en de typische doorlooptijdvraag 10 is, dan zou u op elk moment ongeveer 10 tot 40 eenheden bij de hand moeten hebben. Verrassend genoeg, voor veel bedrijven is er vaak een enorme inconsistentie. We hebben situaties waargenomen waarin de min/max-instelling 20/40 is, maar de voorhanden voorraad 300+ is. Dit geeft aan dat het beleid dat is voorgeschreven gewoon niet wordt gevolgd. Dat is een groter probleem.

10. Wat ga je nu doen?

Vraagprognoses en voorraadopslagbeleid moeten goed gedefinieerde processen zijn die door alle betrokkenen worden begrepen en geaccepteerd.  Er zou nul mysterie moeten zijn.

Om dit goed te doen, moeten de vraag- en aanbodvariabiliteit worden geanalyseerd en gebruikt om de juiste niveaus van veiligheidsvoorraad te berekenen. Buffers toevoegen zonder een impliciet begrip van wat elke extra eenheid buffervoorraad u oplevert in termen van service, is als willekeurig een handvol ingrediënten in een cakerecept gooien. Een kleine verandering in ingrediënten kan een enorme impact hebben op wat er uit de oven komt: de ene hap is te zoet, de volgende te zuur. Zo is het ook met voorraadbeheer. Een beetje extra hier, een beetje minder daar, en al snel zit je met kostbare overtollige voorraad in sommige gebieden, pijnlijke tekorten in andere, geen idee hoe je daar bent gekomen, en met weinig begeleiding om dingen beter te maken.

Modern Inventory optimization en software voor vraagplanning met zijn geavanceerde analyses en sterke basis in prognoseanalyse kan veel helpen bij dit probleem. Maar zelfs de beste software helpt niet als deze inconsistent wordt gebruikt.

Waar we tegen zijn

Als Boston Red Sox-fan van de derde generatie ben ik niet geneigd om advies aan te nemen van een New York Yankee-balspeler, zelfs een geweldige, maar ik moet toegeven dat je soms gewoon een beslissing moet nemen. Zou het echter niet beter zijn als we de afwegingen wisten die bij elke beslissing horen. Misschien is de ene weg mooier, maar duurt het langer, terwijl de andere directer maar saaier is. Dan hoeft u het niet zomaar te accepteren, maar kunt u een weloverwogen beslissing nemen op basis van de voor- en nadelen van elke benadering.

In de wereld van supply chain planning is de meest fundamentele beslissing hoe de beschikbaarheid van artikelen in evenwicht moet worden gebracht met de kosten om die beschikbaarheid in stand te houden (serviceniveaus en opvullingspercentages). Aan de ene kant kun je schromelijke overvoorraden hebben en nooit zonder raken totdat je failliet gaat en de winkel moet sluiten om al je geld in voorraad te stoppen die niet verkoopt. Aan het andere uiterste kunt u een grote ondervoorraad hebben en een bundel besparen op voorraadkosten, maar failliet gaan en uw winkel moeten sluiten omdat al uw klanten hun zaken elders hebben gedaan.

Er is geen ontkomen aan deze fundamentele spanning. De manier om te overleven en te gedijen is het vinden van een productieve en duurzame balans. Om dat te doen, zijn op feiten gebaseerde afwegingen nodig op basis van de cijfers. Om de nummers te krijgen is software nodig.

De algemene gang van zaken is duidelijk. Als u besluit meer voorraad aan te houden, heeft u meer voorraadkosten, lagere tekortkosten en mogelijk lagere bestelkosten. Of dit geld kost of bespaart, is onmogelijk te weten zonder een geavanceerde analyse, maar meestal is het resultaat dat de Totale Kosten omhoog gaan. Maar als u investeert in meer voorraad, levert dat iets op, omdat u uw klanten hogere serviceniveaus en opvulpercentages biedt. Hoeveel hoger vereist, zoals je misschien wel vermoedt, een geavanceerde analyse.

Laat me de cijfers zien

In deze blog leggen we uit hoe zo'n analyse eruit ziet. Er is geen universele oplossing die u naar de "juiste" beslissing wijst. U zou kunnen denken dat de juiste beslissing de beslissing is die het beste bij u past. Maar om die cijfers te krijgen, heb je iets nodig dat je zelden ziet: een nauwkeurig model van klantgedrag met betrekking tot serviceniveau (bekijk ons artikel “Hoe kies je een doelserviceniveau”) Wanneer zal een klant bijvoorbeeld weglopen en ergens anders heen gaan? Zal het zijn nadat je 1% van de tijd, 5% van de tijd, 10% van de tijd hebt opgeslagen? Blijft u hun bedrijf behouden zolang u snel nabestellingen uitvoert? Zal het zijn na een nabestelling van 1 dag, 2 dagen? 3 weken? Zal het zijn nadat dit één keer op een belangrijk onderdeel of vele malen op veel onderdelen is gebeurd? Hoewel het modelleren van het precieze serviceniveau waarmee u uw klant kunt behouden en tegelijkertijd de kosten kunt minimaliseren een ongenaakbaar ideaal lijkt, is een andere vorm van geavanceerde analyse meer pragmatisch. 

Voorraadoptimalisatie- en prognosesoftware kan alle bijbehorende kosten in rekening brengen, zoals de kosten van bevoorrading, de kosten van het aanhouden van voorraden en de kosten van het bestellen van voorraden, om zo een optimaal serviceniveau voor te schrijven dat de laagste totale kosten oplevert. Maar zelfs dat "optimale" serviceniveau is gevoelig voor veranderingen in de kosten, waardoor de resultaten mogelijk twijfelachtig zijn. Als u bijvoorbeeld de exacte kosten niet nauwkeurig kunt inschatten (de kosten van een tekort zijn het moeilijkst), zal het moeilijk zijn om met zekerheid iets te zeggen als: "Als ik mijn voorhanden voorraad verhoog met gemiddeld één eenheid voor alle artikelen in een belangrijke productfamilie, zal mijn bedrijf een nettowinst van $170.500 zien. Die winst neemt toe totdat ik bij 4 eenheden kom. Bij 4 stuks en hoger daalt het rendement door te hoge bewaarkosten. Dus de beste beslissing om rekening te houden met verwachte voorraad, bestelling en voorraad is om de voorraad met 3 eenheden te verhogen om een nettowinst van meer dan $500.000 te zien.  

Afgezien van dat ideaal, kunt u iets doen dat eenvoudiger maar toch uiterst waardevol is: kwantificeer de afwegingscurve tussen voorraadkosten en artikelbeschikbaarheid. Hoewel u niet noodzakelijkerwijs weet op welk serviceniveau u zich moet richten, kent u wel de kosten van verschillende serviceniveaus. Dan kunt u uw grote geld verdienen door een goede plek te vinden om op die afwegingscurve te zijn en te communiceren waar u risico loopt en waar niet, en verwachtingen te scheppen bij klanten en interne belanghebbenden. Zonder de afwegingscurve om u te leiden, vliegt u blind en kunt u uw voorraadbeleid niet rationeel wijzigen.

Een scenario om van te leren

Laten we een realistische afwegingscurve schetsen. We beginnen met een scenario dat een managementbeslissing vereist. Het scenario dat we zullen gebruiken en de bijbehorende veronderstellingen over vraag, doorlooptijden en kosten worden hieronder beschreven:

Voorraadbeleid

• Periodieke beoordeling – Beslissingen voor herbestellingen worden om de 30 dagen genomen
• Order-Up-To-Level ("S") - Varieerde van 30 tot 60 eenheden
• Tekortbeleid - Sta nabestellingen toe, geen verloren bestellingen

Vraag naar

• De vraag is intermitterend
• Gemiddeld = 0,8 eenheden per dag
• Standaarddeviatie = 1,2 eenheden per dag
• Grootste vraag in een jaar ≈ 9
• % dagen zonder vraag = 53%

Lead Time

• Willekeurig op 7, 14 of 21 dagen met waarschijnlijkheden respectievelijk 70%, 20% en 10%

Kostenparameters

• Bewaarkosten = $1 per dag
• Bestelkosten = $10 per bestelling, ongeacht de grootte van de bestelling
• Tekortkosten = $100 per eenheid niet onmiddellijk uit voorraad verzonden

We stellen ons een beleid voor voorraadbeheer voor dat in de handel bekend staat als een "periodieke beoordeling" of (T,S) beleid. In dit geval is de Herzieningsperiode ("T") 30 dagen, wat betekent dat elke 30 dagen de voorraadpositie wordt gecontroleerd en een bestelbeslissing wordt genomen. De bestelhoeveelheid is het verschil tussen het waargenomen aantal beschikbare eenheden en de Order-Up-To Quantity ("S"). Dus als de voorraad aan het einde van de maand 12 eenheden is en S = 20, is de bestelhoeveelheid S – 12 = 20 -1 2 = 8. De volgende maand zal de bestelhoeveelheid waarschijnlijk anders zijn. Als de voorraad tijdens een beoordelingsperiode ooit negatief wordt (nabestellingen), probeert de volgende bestelling het evenwicht te herstellen door meer te bestellen om aan die nabestellingen te voldoen. Als de voorraad bijvoorbeeld -5 is (wat betekent dat 5 bestelde eenheden niet beschikbaar zijn voor verzending, is de volgende bestelling S – (-5) = S + 5. Details van de hypothetische vraagstroom, doorlooptijden van leveranciers en kostenelementen worden weergegeven in onderstaande afbeelding 1. Afbeelding 2 toont een voorbeeld van de dagelijkse vraag en dagelijkse voorraad gedurende vijf beoordelingsperioden. periodieke, zoals vaak het geval is voor reserveonderdelen, en daarom moeilijk te plannen.

Figuur 1: Verschillende keuzes van voorraadbeleid (bestelling tot), bijbehorende kosten en serviceniveaus

Afbeelding 2: Details van vijf maanden systeemwerking, gegeven een van de beleidsregels

Software voor voorraadplanning is onze vriend

Software codeert de logica van de werking van het (T,S)-systeem, genereert veel hypothetische maar realistische vraagscenario's, berekent hoe elk van die scenario's zich afspeelt en kijkt vervolgens terug op de gesimuleerde werking (hier, 10 jaar of 3.650 opeenvolgende dagen) om kosten- en prestatiestatistieken te berekenen.

Om de afwegingscurve te onthullen, hebben we verschillende computationele experimenten uitgevoerd waarin we het Order-Up-To Level, S, varieerden. De grafieken Figuur 2 tonen het gedrag van de voorhanden inventaris in het "rijkste" alternatief met S = 60. In de fragment getoond in figuur 2, komt de voorhanden inventaris nooit in de buurt van uitvoorraden. Ook dat kun je lezen. Een, een beetje naïef, is om te zeggen: "Goed, we zijn goed beschermd." De andere, meer agressieve, is om te zeggen: “Oh nee, we zijn opgeblazen. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als we S zouden verminderen.”

De afwegingscurve onthuld

Figuur 3 toont de resultaten van het verminderen van S van 60 naar 30 in stappen van 5 eenheden. De tabel laat zien dat Total Cost de som is van Holding Cost, Ordering Cost en Shortage Cost. Voor de (T,S) polis zijn de bestelkosten altijd hetzelfde, aangezien een bestelling elke 30 dagen als een uurwerk wordt geplaatst. Maar de andere kostencomponenten reageren op de veranderingen in S.

Afbeelding 3: De experimentele resultaten en bijbehorende afwegingscurve die laten zien hoe het wijzigen van het Order-Up-To Level ("S") zowel het serviceniveau als de totale jaarlijkse kosten beïnvloedt

Houd er rekening mee dat het serviceniveau in deze scenario's altijd lager is dan het opvullingspercentage. Als professor denk ik altijd aan dit verschil in termen van examenbeoordeling. Elke aanvullingscyclus is als een test. Serviceniveau gaat over de waarschijnlijkheid van een stockout, dus het is net als het cijfer voor een geslaagd/niet-geslaagd examen met één vraag die perfect moet worden beantwoord. Als er geen stockout is in een cyclus, is dat een A. Als er een stockout is, is dat een F. Het maakt niet uit of het één eenheid is die niet wordt geleverd of 50 - het is nog steeds een F. Maar Fill Rate is als een vraag dat wordt beoordeeld met deelpunten. Dus als je een van de tien eenheden te kort krijgt, krijg je 90% Fill Rate voor die cyclus, niet 0%. Het is belangrijk om het verschil te begrijpen tussen deze twee belangrijke statistieken voor voorraadplanning - bekijk deze vlog met een beschrijving serviceniveau versus opvullingspercentage via een interactieve oefening in Excel.

De plot in figuur 3 is het echte nieuws. Het koppelt de totale kosten en het serviceniveau voor verschillende S-niveaus. Als u de grafiek van rechts naar links leest, vertelt het ons dat er enorme kostenbesparingen te behalen zijn door S te verlagen met zeer weinig nadelige gevolgen in termen van verminderde artikelbeschikbaarheid. Als u bijvoorbeeld S verlaagt van 60 naar 55, bespaart u bijna $800 per jaar op dit ene item, terwijl het serviceniveau slechts een klein beetje wordt verlaagd van (in wezen) 100% naar een nog steeds indrukwekkende 99%. S iets meer snijden doet hetzelfde, maar niet zo dramatisch. Als u de grafiek van links naar rechts leest, ziet u dat het omhoog gaan van S = 30 naar S = 35 ongeveer $1.000 per jaar kost, maar het serviceniveau verbetert van een F-klasse (45%) naar ten minste een C-klasse (71%). Daarna kost het steeds meer om S hoger te duwen, terwijl je steeds minder wint.

De afwegingscurve geeft u geen antwoord op hoe u het Order-Up-To-niveau moet instellen, maar u kunt wel de kosten en baten van elk mogelijk antwoord evalueren. Neem even de tijd en doe alsof dit jouw probleem is: waar zou je langs de afwegingscurve willen zijn?

U kunt bezwaar maken en zeggen dat u uw keuzes haat en het spel wilt veranderen. Is er ontsnapping uit de bocht? Niet van de algemene curve, maar misschien kun je een minder pijnlijke curve vormen. Hoe?

Misschien heb je nog andere kaarten om te spelen. Een manier is om te proberen de vraag zo te 'vormen' dat deze minder variabel is. De vraaggrafiek in figuur 2 laat veel variabiliteit zien. Als je de vraag zou kunnen afvlakken, zou de hele afwegingscurve naar beneden verschuiven, waardoor elke keuze goedkoper zou worden. Een tweede manier is om te proberen de gemiddelde en variabiliteit van doorlooptijden van leveranciers te verminderen. Het bereiken van een van beide zou ook de curve naar beneden verschuiven om de keuze minder pijnlijk te maken. Bekijk ons artikel over hoe leveranciers beïnvloeden uw voorraadkosten

Overzicht

De afwegingscurve is altijd bij ons. Soms kunnen we het misschien vriendelijker maken, maar we kiezen altijd ons plekje erlangs. Het is beter om te weten wat u krijgt voor elke keuze van voorraadbeleid dan om te proberen te raden, en de curve geeft u dat. Wanneer u een nauwkeurige schatting van die curve heeft, vliegt u niet langer blind als het gaat om voorraadplanning. 

Een voorraadbeheerder die verantwoordelijk is voor 10.000 artikelen heeft elke dag 10.000 dingen om zich druk over te maken. Verdubbel dat voor iemand die verantwoordelijk is voor 20.000 items.

In de drukte van het bedrijfsleven komen routinematige beslissingen vaak op de tweede plaats na brandbestrijding: omgaan met haperingen van leveranciers, het rechtzetten van papierwerkfouten, herstellen van die botsing tussen een vrachtwagen en het laadperron.

In de tussentijd echter van uw bedrijf geaccumuleerd voorraadbeheerbeleid blijven doen wat ze doen, zelfs als ze geld lekken. Een goede manager zal tijd vrijmaken om naar het 'achtergrondgeluid' te luisteren, zelfs als hij of zij luid gekraak hoort in het magazijn.

Overweeg de huidige instellingen voor uw voorraadbeheerparameters (bijv. bestelpunten en bestelhoeveelheden). Het is gemakkelijk om dit te zien als "vuur en vergeet" beslissingen. Maar deze instellingen stapelen zich meestal op in de loop van de tijd en vormen uiteindelijk een mengelmoes van vergeten beoordelingsvragen die mogelijk niet goed zijn afgestemd op uw huidige besturingsomgeving. Veel factoren kunnen afwijken van hun eerdere niveaus, zoals doorlooptijden van leveranciers, bestelkosten of gemiddelde vraag naar artikelen. Deze veranderingen kunnen onzichtbare compromissen afdwingen die niet in uw voordeel zijn.

Het is verstandig om deze besturingsinstellingen af en toe opnieuw te bekijken om te zien of het mogelijk is om uw dagelijkse activiteiten af te stemmen op de huidige realiteit. Het zou voor een drukke manager natuurlijk ondoenlijk zijn om handmatig de effecten te berekenen van het wijzigen van de besturingsinstellingen op bijvoorbeeld 10.000 artikelen. Maar dat is waar moderne software voor voorraadoptimalisatie en vraagplanning voor is: het mogelijk maken van grootschalige analytische taken. Met dergelijke software kunt u automatisch nieuwe informatie verwerken en aanpassingen op schaal berekenen. Het resultaat zal zijn gemakkelijke overwinningen – waarvan er vele anders niet zouden worden gerealiseerd. En als u hier en daar een beetje bespaart, levert dat aanzienlijke bedragen op als u duizenden items beheert.

Overweeg dit voorbeeld. Bedrijf A maakt gebruik van een periodiek inventarisatiesysteem. Elke 30 dagen controleren ze de voorhanden voorraad van al hun artikelen en beslissen hoeveel aanvullingsvoorraad ze willen bestellen. Elk van hun 10.000 artikelen heeft een bepaald Order-Up-To-niveau dat de omvang van hun aanvullingsorders bepaalt.

Stel dat artikel 1234 een Order-Up-To-niveau van 74 heeft, bepaald door rekening te houden met de gemiddelde artikelvraag van 1,0 eenheden per dag, een gemiddelde doorlooptijd voor aanvulling van 8 dagen en een beoogde opvullingsgraad van 90% voor dit artikel . De keuze van 74 als order-up-to-niveau zorgt ervoor dat bedrijf A zijn 90%-doelstelling voor het opvullingspercentage voor artikel 1234 kan halen, maar het resulteert ook in een gemiddeld voorraadniveau van 40 eenheden. Bij $1.500 per eenheid vertegenwoordigt dit artikel alleen al $45.000 aan voorraadinvesteringen.

Stel nu dat de gemiddelde vraag naar artikelen zou stijgen van 1,0 naar 1,2 eenheden/dag. Zonder dat iemand het merkt, zou het opvullingspercentage voor artikel 1234 dalen tot 82%!

Stel nu dat de vraag in de andere richting zou verschuiven en zou dalen tot 0,8 eenheden/dag. Net als bij de toename van de gemiddelde vraag van 1,0 naar 1,2 eenheden/dag, is dit soort verandering moeilijk te zien als je naar een perceel kijkt (zie figuur 1), maar het kan een aanzienlijke operationele impact hebben. In dit geval zou het opvullingspercentage zoomen naar een genereuze 96%, maar de beschikbare voorraad zou ook zoomen: van 40 eenheden naar 46. Die zes extra eenheden zouden $9.000 extra voorraad vertegenwoordigen.

Figuur 1: Voorbeelden van dagelijkse vraag met twee verschillende gemiddelde waarden. Het verschil in vraag is met het blote oog niet waarneembaar, maar als er geen rekening mee wordt gehouden, heeft dit een grote operationele impact op voorraaduitgaven en serviceniveaus

Stel je nu voor dat vergelijkbare kleine verschuivingen onopgemerkt plaatsvinden in een volledige vloot van 10.000 inventarisitems. De totale financiële impact van al dergelijke verschuivingen zou voldoende zijn om op de radar van een CFO te komen. Proberen deze turbulentie de baas te blijven, zou onmogelijk zijn als u dit handmatig zou doen, maar moderne voorraadoptimalisatiesoftware kan de juiste aanpassingen automatisch berekenen zo vaak als uw bedrijf aankan, en zelfs dagelijks helpen om substantiële verbeteringen in serviceniveaus en voorraadefficiëntie te realiseren, terwijl de voorraad wordt verlaagd en bewaarkosten!

Het testen van softwareoplossingen via een reeks empirische competities kan een aanzienlijke optie zijn. Voor prognoses/vraagplanning is dit een traditionele “hold out”-test waarbij gegevens voor 2014-2018 worden verstrekt aan softwareleveranciers en 2019 wordt aangehouden voor latere vergelijking met prognoses van concurrerende leveranciers. Het bedrijf meet vervolgens prognosefouten en vooringenomenheid. Deze benadering wordt bijna universeel aanbevolen voor het beoordelen van de nauwkeurigheid van prognoses. Het is een goede manier om de nauwkeurigheid van maandelijkse of wekelijkse prognoses te beoordelen, maar het is minimaal nuttig als u een ander doel heeft: voorraad optimaliseren.

In onze vorige blog hebben we het erover gehad hoe u een gericht serviceniveau kiest. We hebben aangegeven dat het feit dat je een doel stelt (of een systeem een doel aanbeveelt) niet betekent dat je het doel ook daadwerkelijk zult bereiken. De juiste manier om nauwkeurigheid te meten als u geïnteresseerd bent in het optimaliseren van voorraadniveaus, is door u te concentreren op de nauwkeurigheid van de projectie van het serviceniveau. Dit houdt rekening met zowel de doorlooptijdvraag als de veiligheidsvoorraad.

Een instellen beoogde serviceniveau is een strategische beslissing over voorraadrisicobeheer. Voorraadsoftware doet het tactische werk door herordeningspunten (ook wel minuten genoemd) te berekenen die bedoeld zijn om een door de gebruiker gedefinieerd doel te bereiken of om een door het systeem berekend optimaal doel te bereiken. Maar als de software het verkeerde vraagmodel gebruikt, kan de bereikte servicegraad zal het doel missen, soms aanzienlijk. Het resultaat van deze fout is ofwel een tekort ofwel een opgeblazen voorraad, afhankelijk van de richting van de misser.

Prognoses zijn een middel om een doel te bereiken. Het doel is om voorraadniveaus te optimaliseren. Omdat de vraag onzeker is, moeten bedrijven die zelfs maar een matig serviceniveau moeten bieden, meer voorraad hebben dan de prognose, vaak veel meer. Maar betekent een lage voorspellingsfout niet een lagere veiligheidsvoorraad? Hoe beter mijn prognoses, hoe lager mijn voorraad? Ja waar. Maar waar het bij het bepalen van de benodigde voorraad om gaat, zijn zowel nauwkeurige prognoses van de meest waarschijnlijke vraag als nauwkeurige schattingen van de variabiliteit rond de meest waarschijnlijke vraag.

Vooral met een langdurige, intermitterende vraag, missen traditionele prognosenauwkeurigheidsbeoordelingen over een conventionele prognosehorizon van 12 maanden het punt op drie manieren.

– Ten eerste is de relevante tijdschaal voor voorraadoptimalisatie de doorlooptijd voor aanvulling, die meestal veel korter is dan 12 maanden. Vraag tijdens doorlooptijden gemeten in dagen of weken heeft een volatiliteit die wordt gemiddeld over lange prognosehorizons. Dit is slecht omdat rekening houden met het effect van volatiliteit essentieel is voor de berekening van optimale bestelpunten.

– Ten tweede richt de prognosenauwkeurigheid die wordt beoordeeld over een prognosehorizon van meerdere maanden zich op de typische fout in een typische maand binnen de horizon. Voorraadoptimalisatie vereist daarentegen een focus op de cumulatieve vraag, niet op de vraag per periode.

– Ten derde, en het belangrijkste, is dat prognosefoutstatistieken gericht zijn op het midden van de vraagverdeling, met als doel de meest waarschijnlijke vraag in te schatten. Maar het instellen van bestelpunten omvat het schatten van hoge percentielen van de cumulatieve vraagverdeling over een doorlooptijd. Het midden iets beter inschatten, maar geen idee hebben van bijvoorbeeld het 95e percentiel, helpt niet.

Beschouw dit hypothetische voorbeeld. Als leverancier A 20 eenheden voorspelt met een 110%-fout en leverancier B voorspelt 22 eenheden met een 105%-fout, dan heeft leverancier B een voordeel in het voorspellingsspel. Maar als u een hoog serviceniveau wilt en de vraag wisselvallig is, moet u veel meer dan 20 of 22 eenheden op voorraad hebben. Laten we aannemen dat u de technologie van leverancier B selecteert om voorraadniveaus te plannen. Je merkt dan dat bij het plannen van bestelpunten om een 95%-serviceniveau te bereiken, je vaak tekortschiet - veel vaker dan de verwachte 5% van die tijd. U komt tot het besef dat de benadering van leverancier B de veiligheidsvoorraad die nodig is om het beoogde servicedoel te bereiken, volledig onderschat. Focussen op de voorspellingsfout van leveranciers zal niet helpen. U zult gaan wensen dat u de leveranciers A en B had geverifieerd nauwkeurigheid op serviceniveau. Nu zit u vast aan het willekeurig aanpassen van de serviceniveaudoelstellingen van leverancier B om het tekort te compenseren.

Wat dus nodig is bij leverancierscompetities, is een beoordeling van het vermogen van hun systemen om nauwkeurig de voorraad te voorspellen die nodig is om te voldoen aan een bepaald serviceniveau gedurende de doorlooptijd van een artikel. Een beperkte focus op het meten van prognosefouten is niet gepast als de missie inventarisbeheer is. Dit geldt met name voor longtail-artikelen met intermitterende vraag of artikelen met een gemiddeld tot hoog volume maar zonder een vraagverdeling die lijkt op de klassieke "klokvormige curve" (normale verdeling).

In de rest van deze blog wordt uitgelegd hoe u de nauwkeurigheid van de serviceniveauberekeningen van software kunt testen, zodat u het risico kunt bewaken dat u uw serviceniveaudoelen niet haalt. We raden deze nauwkeurigheidstest aan in plaats van traditionele "prognose versus werkelijke" tests, omdat deze veel meer inzicht geeft in hoe aanbevelingen voor bestelpunten voorraadniveaus en klantenservice zullen beïnvloeden.

Kantoorpersoneel analyseert The Right Forecast Accuracy Metric voor voorraadplanning

Serviceniveau gedefinieerd

Overweeg een enkel inventarisitem. Wanneer de voorraad daalt tot of onder het bestelpunt, wordt een aanvullingsorder gegenereerd. Hiermee begint een risicoperiode die net zo lang duurt als de doorlooptijd van de aanvulling. Tijdens de risicoperiode kunnen er voldoende aanvragen binnenkomen om naleveringen of verloren verkopen te creëren. Het serviceniveau is de waarschijnlijkheid dat er geen backorders of stockouts zijn tijdens de doorlooptijd van de aanvulling. Kritieke items kunnen zeer hoge doelserviceniveaus krijgen, bijvoorbeeld 99%, terwijl andere items mogelijk meer ontspannen doelen hebben, zoals 75%. Wat het beoogde serviceniveau ook is, het is het beste om dat doel te halen.

Serviceniveau berekenen

Het serviceniveau voor een individueel artikel kan alleen worden geschat door de waargenomen doorlooptijdvraag herhaaldelijk te vergelijken met het berekende bestelpunt. Deze schattingen kosten veel tijd: zeker tientallen doorlooptijden. Maar het serviceniveau van het wagenpark kan worden geschat met behulp van gegevens die over een enkele doorlooptijd zijn verzameld.

Laten we een voorbeeld doen. Stel dat u een vraaggeschiedenis heeft voor 1.000 artikelen gedurende 365 dagen en dat (voor de eenvoud) alle artikelen een doorlooptijd van 45 dagen hebben. Volg voor elk artikel de volgende stappen om het voor het wagenpark bereikte serviceniveau te schatten:

Stap 1: Zet de meest recente 45 dagen aan vraag opzij ('houd uit') (of het aantal dagen dat het dichtst bij uw typische doorlooptijden ligt). Bereken hun som, wat de meest recente waarde is van de werkelijke doorlooptijdvraag. Dit is de grondwaarheid die wordt gebruikt om het bereikte serviceniveau in te schatten.

Stap 2: Gebruik de voorafgaande 320 dagen aan vraaggeschiedenis om te voorspellen hoeveel voorraad nodig is om een reeks serviceniveaudoelen te bereiken, bijvoorbeeld 90%, 95%, 97% en 99%.

Stap 3: Controleer of de waargenomen doorlooptijdvraag kleiner is dan of gelijk is aan het bestelpunt. Als dat zo is, tel dit dan als een overwinning; reken het anders als een verlies. Als het bestelpunt bijvoorbeeld 15 eenheden is, maar de meest recente doorlooptijdvraag 10 eenheden is, dan is dit een overwinning, aangezien het bestelpunt hoog genoeg is om een doorlooptijdvraag van 10 te dekken zonder enig tekort. Als de meest recente doorlooptijdvraag echter 18 eenheden is, zou er sprake zijn van een voorraaduitval en zouden 3 eenheden worden nabesteld of als verloren verkoop worden geteld.

Stap 4: Tel voor alle items en alle serviceniveaudoelen het percentage tests voor elk serviceniveaudoel dat tot een overwinning heeft geleid. Dit is het behaalde serviceniveau. Als het doel 90% was en 853 van de 1.000 eenheden winnen, dan is het bereikte serviceniveau 85.3%.

Voorbeeld

Overweeg een voorbeeld uit de echte wereld. De gegevens zijn dagelijkse vraaggeschiedenissen van 590 medische artikelen die worden gebruikt in een internationaal bekende kliniek. Voor de eenvoud gaan we ervan uit dat elk artikel een levertijd heeft van 45 dagen. We evalueren beoogde serviceniveaus van 70%, 90%, 95% en 99%.
We vergelijken twee vraagmodellen. Het "Normale" model gaat ervan uit dat de dagelijkse vraag een normale ("klokvormige") verdeling heeft. Dit is de klassieke aanname die wordt gebruikt in de meeste inleidende leerboeken over voorraadbeheer en in veel softwareproducten. Hoe klassiek het ook mag zijn, het is vaak een ongepast model van de vraag naar reserveonderdelen of voorraden. Het “Probability Forecast”-model houdt expliciet rekening met de intermitterende aard van de vraag.

Bijlage 1 toont de resultaten. Kolom J toont de werkelijke vraag over de laatste 45 waarnemingen. De berekende bestelpunten voor het geavanceerde model worden weergegeven in kolommen LO. De berekende bestelpunten voor het model Normaal worden niet weergegeven. De kolommen QT en VY bevatten de resultaten van de tests om na te gaan of de bestelpunten hoog genoeg waren om de doorlooptijdvereisten in kolom J aan te kunnen.

De uiteindelijke resultaten (gele cellen) laten een duidelijk verschil zien tussen de vraagmodellen Normal en Probability (Advanced). Beiden hebben het 70%-serviceniveaudoel goed bereikt, maar het schatten van hogere serviceniveaus is een meer delicate berekening en het waarschijnlijkheidsmodel doet het veel beter. Het veronderstelde 99%-serviceniveau van het Normal-model bleek bijvoorbeeld slechts 94.4% te zijn, terwijl het Probability-model het doel bereikte met een 98.5% bereikt serviceniveau.

Implicaties

Met de meer nauwkeurige methode werd het beoogde serviceniveau bereikt, terwijl dat met de minder nauwkeurige methode niet het geval was. Als de minder nauwkeurige methode wordt gebruikt, zullen echte en kostbare zakelijke beslissingen worden genomen in de valse veronderstelling dat een hoger serviceniveau zal worden bereikt. Als er bijvoorbeeld een Service Level Agreement (SLA) is gebaseerd op deze resultaten en een 99%-serviceniveau is vastgelegd, is de kans dat de leverancier een voorraad oploopt vijf keer groter dan gepland (beloofd serviceniveau = 99%- of 1%-voorraadrisico vs. serviceniveau bereikt = 94.5% of 5.5% stock out risico)! Dit betekent dat boetes vijf keer vaker worden opgelegd dan verwacht.

Stel dat planners wisten dat het beoogde serviceniveau niet zou worden gehaald, maar vast kwamen te zitten met een onnauwkeurig model. Ze zouden nog steeds een manier nodig hebben om de voorraad te vergroten en het gewenste serviceniveau te bereiken. Wat zouden ze kunnen kiezen om te doen? We hebben situaties waargenomen waarin de planner een hoger doel voor het serviceniveau invoert dan nodig is om het systeem te "misleiden" om het vereiste serviceniveau te leveren. In het bovenstaande voorbeeld moest het Normal-model een 99.99%-serviceniveau hebben ingevoerd voordat het een doelserviceniveau van 99% kon bereiken. Deze wijziging resulteerde in het bereiken van een 99%-service, maar meer dan een verdubbeling van de voorraadinvestering in vergelijking met het geavanceerde model.

Het implementeren van een nauwkeurigheidstest op serviceniveau

Bij Smart Software hebben we veel van onze klanten aangemoedigd om de test van de nauwkeurigheid van het serviceniveau uit te voeren als een manier voor hen om onze claims en die van andere leveranciers te beoordelen tijdens het softwareselectieproces. Het niet halen van de service level target heeft uiterst kostbare implicaties, resulterend in substantiële over- of ondervoorraden. Test dus de nauwkeurigheid van het serviceniveau voordat u een oplossing implementeert om situaties te identificeren waarin de modellering mislukt. Ga er niet vanuit dat u het serviceniveau bereikt dat u besluit te targeten (of dat het systeem aanbeveelt). Als u een Excel-spreadsheet wilt aanvragen die dient als sjabloon voor een nauwkeurigheidstest op serviceniveau, e-mailt u uw contactgegevens naar info@smartcorp.com en voert u "Nauwkeurigheidssjabloon" in de onderwerpregel in.

U kunt uw voorraadniveaus niet goed beheren, laat staan optimaliseren, als u niet precies weet hoe vraagprognoses en voorraadparameters (zoals min/max, veiligheidsvoorraden, bestelpunten en bestelhoeveelheden) precies zijn bepaald.

Veel organisaties kunnen niet specificeren hoe beleidsinputs worden berekend of situaties identificeren waarin het management het beleid terzijde moet schuiven. Veel mensen kunnen bijvoorbeeld zeggen dat ze vertrouwen op een bepaalde planningsmethode, zoals Min/Max, bestelpunt of prognose met veiligheidsvoorraad, maar ze kunnen niet precies zeggen hoe deze planningsinputs worden berekend. Meer fundamenteel begrijpen ze misschien niet wat er met hun KPI's zou gebeuren als ze de min-, max- of veiligheidsvoorraad zouden wijzigen. Ze weten misschien dat de prognose berust op "gemiddelden" of "geschiedenis" of "verkoopinput", maar specifieke details over hoe de uiteindelijke prognose tot stand komt, zijn onduidelijk.

Vaak genoeg werd de logica voor voorraadplanning en prognoses van een bedrijf ontwikkeld door een voormalige werknemer of verdwenen adviseur en in een spreadsheet gestopt. Het kan anders terugvallen op verouderde ERP-functionaliteit of ERP-maatwerk door een IT-organisatie die er ten onrechte van uitging dat ERP-software alles kan en moet. (Lees dit geweldig en, zoals ze zeggen, "grappig omdat het waar is", blog van Shaun Snapp over ERP-gerichte strategieën.) Het beleid is mogelijk niet goed gedocumenteerd en niemand die momenteel aan het werk is, kan het verbeteren of er het beste van maken.

Deze ongelukkige situatie leidt tot een andere, waarin inkopers en voorraadplanners ronduit de output van het ERP-systeem negeren, waardoor ze afhankelijk worden van Microsoft Excel om orderschema's te bepalen. Er worden ad-hocmethoden ontwikkeld die samenhangende reacties op operationele problemen in de weg staan en die niet zichtbaar zijn voor de rest van de organisatie (tenzij u wilt dat uw CFO de complexe en kieskeurige spreadsheet leert kennen). Deze methoden zijn vaak afhankelijk van vuistregels, middelingstechnieken of leerboekstatistieken zonder een volledig begrip van hun tekortkomingen of toepasbaarheid. En zelfs wanneer gedocumenteerd, ontdekken de meeste bedrijven vaak dat de daadwerkelijke bestelling afwijkt van het gedocumenteerde beleid. Een bedrijf waarvoor we overlegden, had voorraadniveaus bij de hand die routinematig 2 x de maximale hoeveelheid waren! Met andere woorden, er is helemaal geen beleid.

Samengevat, veel huidige voorraad- en vraagvoorspellingssystemen zijn ontwikkeld uit wantrouwen voor de suggesties van het vorige systeem, maar verbeteren de KPI's niet echt. Ze dwingen de organisatie ook om op een paar werknemers te vertrouwen om vraagprognoses, dagelijkse bestellingen en voorraadaanvulling te beheren.

En als er een probleem is, kan het uitvoerende team onmogelijk ontspannen hoe je daar bent gekomen, omdat er te veel bewegende delen zijn. Was de overtollige voorraad bijvoorbeeld de schuld van een onnauwkeurige vraagprognose die berustte op een middelingsmethode die geen rekening hield met een afnemende vraag? Of was het te wijten aan een verouderde instelling van de doorlooptijd die hoger was dan had moeten zijn? Of was het te wijten aan een prognose-override die een planner had gemaakt om rekening te houden met een bestelling die gewoon nooit is gebeurd? En wie gaf de feedback om die override te maken? Een klant? Verkoper?

Heeft u een van deze problemen? Als dat zo is, verspilt u elk jaar honderdduizenden tot miljoenen dollars aan onnodige tekortkosten, voorraadkosten en bestelkosten. Wat zou je met dat extra geld kunnen doen? Stelt u zich eens voor welke impact dit zou hebben op uw bedrijf.

Deze blog beschrijft de top 10 vragen die u kunt stellen om te ontdekken wat er echt gebeurt in uw bedrijf. We beschrijven de typische antwoorden die worden gegeven wanneer er niet echt een beleid voor prognoses/voorraadplanning bestaat, leggen uit hoe deze antwoorden moeten worden geïnterpreteerd en geven duidelijk advies over wat u eraan kunt doen.

Parameters voor voorraadplanning, zoals veiligheidsvoorraadniveaus, bestelpunten, min/max-instellingen, doorlooptijden, bestelhoeveelheden en DDMRP-buffers hebben een directe invloed op de voorraaduitgaven en het vermogen om aan de vraag van de klant te voldoen. Op basis van deze parameterinstellingen doet uw ERP-systeem dagelijks inkoopordersuggesties.

Door ervoor te zorgen dat deze inputs worden begrepen en regelmatig worden geoptimaliseerd, worden verspillende voorraaduitgaven aanzienlijk verminderd en worden de klantenserviceniveaus drastisch verbeterd.

Gezien het belang van het juist hebben van deze planningsparameters, besteden we tijdens ons overleg veel tijd aan de vraag (1) hoe deze parameterwaarden worden berekend en (2) hoe vaak ze worden bijgewerkt. Meestal zijn de methoden voor het berekenen van de parameterwaarden de vuistregel. U kunt hier lezen waarom het gebruik van vuistregelbenaderingen zo problematisch is - Pas op voor eenvoudige vuistregels voor voorraadbeheer.

Deze blog zal zich richten op de frequentie van updates. Wanneer we bedrijven interviewen en hen vragen hoe vaak ze planningsparameters bijwerken, is het antwoord dat we bijna altijd horen "elke dag!" Een vervolgvraag of twee onthult meestal dat dit gewoon niet waar is. Wat 'elke dag' in de praktijk betekent, is dit: elke dag stelt het ERP-systeem tientallen tot honderden inkooporders en/of productieopdrachten voor. De planner, laten we hem Peter noemen, bekijkt deze bestellingen dagelijks en beslist of hij ze vrijgeeft, wijzigt of annuleert. Als de bestelsuggestie niet "goed voelt", beoordeelt Peter de planningsinvoer en past hij de bestelling indien nodig aan. Peter kan bijvoorbeeld het gevoel hebben dat er al voldoende voorraad aanwezig is. Om het probleem op te lossen, verlaagt hij het bestelpunt en annuleert hij de bestelling. Of als hij vindt dat de bestelling al weken geleden had moeten worden geplaatst, kan Peter de bestelling bespoedigen en het bestelpunt en de bestelhoeveelheid verhogen om ervoor te zorgen dat er de volgende keer voldoende voorraad is.

De belangrijkste tekortkomingen van deze benadering zijn dat deze reactief en onvolledig is. Hier is waarom:

reactief

Het beoordeelt alleen het handvol items dat op een bepaalde dag is gemarkeerd voor aanvulling, maar niet op andere. De trigger voor het beoordelen van een item is wanneer de ERP een bestelling voorstelt, en dat gebeurt alleen wanneer het bestelpunt of Min wordt overschreden. Als de Min te hoog is en eerder doorbreekt dan zou moeten, wordt een onnodige bestelling geplaatst, tenzij de planner deze onderschept. Als de Min te laag is, dan is het te laat om de fout te herstellen. Hoe groot de bestelsuggestie ook is, u moet nog steeds wachten op nieuwe bevoorrading en aangezien de bestelling laat werd voorgesteld, is een voorraadtekort tijdens de aanvullingsperiode zeer waarschijnlijk. Waar is de “planning” in zo’n proces? Zoals een klant het verwoordde: "Ons vorige proces was, achteraf bezien, besteed aan het beheren van de outputs en niet de inputs."

Incompleet

Hoe zit het met de duizenden andere artikelen die een Min/Max, veiligheidsvoorraad, bestelpunt of andere parameters hebben die niet opnieuw worden beoordeeld gezien de bijgewerkte vraag- en aanbodgegevens. De planner beoordeelt geen van deze items, wat betekent dat problemen niet van tevoren worden geïdentificeerd. Wat het probleem nog groter maakt, is dat wanneer Peter een wijziging aanbrengt, hij geen tools heeft om de kwaliteit van zijn wijzigingen te beoordelen. Als hij de min/max-instellingen wijzigt, weet hij niet welke specifieke impact dit zal hebben op de voorraadwaarde, bestelkosten, voorraadkosten, voorraadtekorten en serviceniveaus. Hij weet alleen dat een toename van de voorraad de service waarschijnlijk zal verbeteren en de kosten zal verhogen. Hij weet bijvoorbeeld niet of zijn inventaris een punt van bereikt heeft afnemende meeropbrengsten. Wanneer voorraadbeslissingen worden genomen met slechts een zeer globaal begrip van de afwegingen, ontstaan er stroomafwaarts meer problemen. U zou niet willen dat uw timmerman ruwe schattingen van hun afmetingen maakt, maar het is gebruikelijk dat professionals op het gebied van voorraadplanning dit doen met miljoenen dollars aan inventarisuitgaven die op het spel staan.

Hoe vaak werken de meeste bedrijven parameters bij?

Dus hoe vaak maken de meeste bedrijven systeembrede updates van hun planningsparameters, zoals bestelpunten, veiligheidsvoorraden, min/max-instellingen, doorlooptijden en bestelhoeveelheden? Doorgaans vinden massa-updates driemaandelijks, jaarlijks plaats, en in sommige gevallen nooit. De enige keren dat wijzigingen worden aangebracht, is wanneer een bestelling wordt geactiveerd door ERP. Niet bepaald behendig.

De belangrijkste reden om niet vaker in te grijpen is dat het te veel tijd kost. De meeste bedrijven stellen deze belangrijke parameters in met behulp van zeer logge Excel-programma's of ERP-applicaties die simpelweg niet zijn ontworpen om systematische voorraadplanning uit te voeren. Dit is waar software voor voorraadoptimalisatie kan helpen.

Voorraadoptimalisatiesoftware gebruiken en waarschijnlijkheidsvoorspelling door de belangrijkste planningsparameters regelmatig bij te werken, bijvoorbeeld elke week of maand in plaats van driemaandelijks of jaarlijks, kunt u snel reageren op veranderingen in uw bedrijf. U kunt kostenbesparende mogelijkheden benutten, bijvoorbeeld wanneer de vraag afneemt en u kunt bijbestelpunten en/of bestelhoeveelheden verlagen en eventueel openstaande bestellingen annuleren. Of u kunt reageren op problemen, zoals wanneer de vraag toeneemt, uw serviceniveauverplichtingen aan klanten in gevaar komen, of de doorlooptijden van leveranciers toenemen en herberekening van bestelpunten vereisen.

Hoe het goed te doen

De sleutel is het vaststellen van een overeengekomen reeks prestatie- en inventariswaardestatistieken en de software de stand van zaken op de achtergrond laten bewaken en u waarschuwen voor uitzonderlijke situaties. Dit is simpelweg nog een manier om te zeggen dat u, als de systemen eenmaal zijn opgezet, verder wilt gaan met beheer bij uitzondering. U kunt bereiken instellen waarbinnen dingen kunnen floreren zoals ze normaal doen, maar zodra een kritieke parameter zoals "voorraadrisico een vooraf bepaald niveau overschrijdt" of "voorraadwaarde of kosten een vooraf gedefinieerd niveau overschrijden", kan de software een dagelijkse waarschuwing en kan ook een reactie aanbevelen, zoals het verhogen van een bestelpunt. Met dit niveau van geautomatiseerde assistentie wordt het mogelijk om de vinger aan de pols van de inventaris te houden zonder overweldigd te worden door de enorme hoeveelheid gegevens.

U kunt bijvoorbeeld een eerste set inventarisparameters als beleid kiezen, omdat u aan de software kunt zien dat deze voldoet aan uw serviceniveaudoelen binnen uw inventarisbudget. U kunt het systeem serviceniveaudoelen voor u laten voorschrijven en vertrouwd zijn met de instellingen omdat de voorraadwaarde binnen het budget valt. Als de vraag echter minder voorspelbaar wordt dan voorheen, kunt u niet hetzelfde serviceniveau bereiken zonder een toename van de voorraad. Een uitzonderingsrapport identificeert dit en stelt u in staat een weloverwogen beslissing te nemen over wat u moet doen. U kunt besluiten om het beleid aan te passen of hetzelfde te houden. Als je het hetzelfde houdt, weet je nu de extra risico's en verandering in voorraadkosten. Dit kan gecommuniceerd worden naar alle stakeholders zodat er geen verrassingen zijn.

Plan niet reageren

In plaats van constant in reactieve modus te zijn, kun je omgaan met wat echt moet worden afgehandeld en heb je nog wat tijd om vooruit te denken. U kunt bijvoorbeeld 'wat als'-analyses uitvoeren op kwesties als welke doorlooptijden van leveranciers de grootste winst opleveren als ze worden verkort, of serviceniveaudoelstellingen moeten worden aangepast om rekening te houden met verschuivingen in klantkritiek, of soortgelijke beleidskwesties. Het is immers niet zo dat je niet met een volle dagelijkse agenda komt te zitten, het is alleen de vraag of je die agenda naar een meer strategisch niveau kunt tillen. Dus als u al uw "planning"-tijd besteedt aan het beheren van de output van uw ERP in plaats van het constructief beoordelen en optimaliseren van de input, is het tijd om uw voorraadplanningsproces opnieuw te beoordelen.