Iedereen die het werk doet, weet dat het beheren van voorraden stressvol kan zijn. Veelvoorkomende stressfactoren zijn: Klanten met "speciale" verzoeken, IT-afdelingen met andere prioriteiten, wankele ERP-systemen die draaien op onnauwkeurige gegevens, grondstoftekorten, leveranciers met lange doorlooptijden in verre landen waar de productie vaak stopt om verschillende redenen en meer. Deze nota gaat in op één specifieke en altijd aanwezige bron van stress: variabiliteit in de vraag.

Iedereen heeft een prognoseprobleem

Stel dat u een grote vloot reserveonderdelen beheert. Dit kan chirurgische apparatuur zijn voor uw ziekenhuis, of reparatieonderdelen voor uw elektriciteitscentrale. Jouw missie is om de uptime te maximaliseren. Je vijand is downtime. Maar omdat storingen willekeurig toeslaan, ben je constant in de reactieve modus. U zou kunnen hopen op redding door prognosetechnologieën. Maar prognoses zijn onvermijdelijk tot op zekere hoogte onvolmaakt: het verrassingselement is altijd aanwezig. U kunt wachten tot Internet of Things (IOT)-technologie op uw apparatuur is geïmplementeerd om dreigende storingen te bewaken en te detecteren, zodat u reparaties ruim van tevoren kunt plannen. Maar u weet dat u de duizenden kleine dingen die kunnen mislukken en een groot ding onbruikbaar kan maken, niet kunt opmeten.

U besluit dus prognoses te combineren met voorraadbeheer en buffers of veiligheidsvoorraden aan te leggen om u te beschermen tegen onverwachte pieken in de vraag. Nu moet je uitrekenen hoeveel Safety stock onderhouden, wetende dat te weinig kwetsbaarheid betekent en te veel een opgeblazen gevoel.

Stel dat u voorraden gereed product beheert voor een make-to-stock-bedrijf. Uw probleem is in wezen hetzelfde als bij het beheren van serviceonderdelen: u hebt externe klanten en een onzekere vraag. Maar misschien heb je ook nog andere problemen als het gaat om het synchroniseren van meerdere leveranciers van componenten die je assembleert tot eindproducten. De leveranciers willen dat je hen vertelt hoeveel van hun spullen ze moeten maken, zodat jij jouw spullen kunt maken, maar je weet niet hoeveel van je eigen spullen je moet maken.

Stel ten slotte dat u afgewerkte goederen behandelt in een bouwbedrijf op bestelling. U zou kunnen denken dat u geen prognoseprobleem meer heeft, aangezien u pas bouwt als u wordt betaald om te bouwen. Maar je hebt wel een prognoseprobleem. Aangezien uw eindproducten kunnen worden samengesteld uit een combinatie van componenten en subassemblages, moet u een prognose van de vraag naar gereed product vertalen om een prognose van die componenten uit te werken. Anders ga je je afgewerkte product maken en ontdek je dat je een vereist onderdeel niet hebt en moet je wachten tot je alles wat je nodig hebt reactief kunt assembleren. En uw klanten zijn misschien niet bereid om te wachten.

Dus iedereen heeft een prognoseprobleem.

Wat maakt prognoses moeilijk

Prognoses kunnen snel, eenvoudig en uiterst nauwkeurig zijn - zolang de wereld maar eenvoudig is. Als de vraag naar uw product elke week 10 stuks is, maand na maand, kunt u zeer nauwkeurige prognoses maken. Maar het leven is niet helemaal zo. Als je geluk hebt en het leven is bijna zo - misschien is de wekelijkse vraag meer als {10, 9, 10, 8, 12, 10, 10 ...} - kun je nog steeds een zeer nauwkeurige prognose maken en slechts kleine aanpassingen maken aan de randen . Maar als het leven is zoals het vaker is – misschien ziet de wekelijkse vraag eruit als {0, 0, 7, 0, 0, 0, 23, 0 …} – is vraagvoorspelling inderdaad moeilijk. Het belangrijkste onderscheid is de variabiliteit van de vraag: het is het zigzaggen en zigzaggen dat de pijn veroorzaakt.

Veiligheidsvoorraad neemt het over waar prognoses ophouden

Statistische prognosemethoden vormen een belangrijk onderdeel van de oplossing. Ze laten u zoveel mogelijk voordeel halen uit de historische vraagpatronen die uw bedrijf voor elk artikel heeft geregistreerd. De taak van prognoses is om te beschrijven wat typisch is, wat de basis vormt voor het omgaan met willekeur in de vraag. Statistische voorspellingstechnieken werken door het vinden van 'grote plaatje'-kenmerken in vraagrecords, zoals trend en seizoensinvloeden, en deze vervolgens in de toekomst te projecteren. Ze gaan er allemaal impliciet van uit dat welke patronen er nu ook zijn, ze zullen blijven bestaan, dus de groei van 5% zal doorgaan en de vraag in juli zal altijd 20% hoger zijn dan de vraag in februari. Om dat punt te bereiken, gebruiken statistische prognosemethoden een vorm van middeling om de "ruis" in de vraaggeschiedenis te onderdrukken.

Maar dan valt de rest van het werk op voorraadbeheer, omdat de atypische, willekeurige component van de toekomstige vraag in de toekomst nog steeds een gedoe zal zijn. Dit onvermijdelijke niveau van onzekerheid moet worden opgevangen door de "schokbreker" die veiligheidsvoorraad wordt genoemd.

Dezelfde methoden die prognoses van trend en/of seizoensinvloeden produceren, kunnen worden gebruikt om de hoeveelheid voorspellingsfouten te schatten. Dit moet zorgvuldig worden gedaan met behulp van een methode die "holdout-analyse" wordt genoemd. Het werkt zo. Stel dat u 365 waarnemingen heeft van de dagelijkse vraag naar artikel X, met een doorlooptijd voor aanvulling van 10 dagen. U wilt weten hoeveel eenheden er over een toekomstige periode van 10 dagen zullen worden gevraagd. U kunt de eerste 305 dagen van de vraaggeschiedenis invoeren in de prognosetechniek en prognoses krijgen voor de volgende 10 dagen, dagen 306-315.

Het antwoord geeft u een schatting van de totale vraag over 10 dagen. Belangrijk is dat het u ook een schatting geeft van de variabiliteit rond die voorspelling, dwz de voorspellingsfout, het verschil tussen wat er werkelijk gebeurde in dagen 306-315 en wat was voorspeld. Nu kunt u het proces herhalen, dit keer met de eerste 306 dagen om de volgende 10 te voorspellen, de eerste 307 dagen om de volgende 10 te voorspellen, enz. U krijgt uiteindelijk 52 eerlijke schattingen van de variabiliteit van de totale vraag over een periode van 10 dagen. doorlooptijd. Stel dat 95% van die schattingen minder dan 28 eenheden zijn. Dan zouden 28 eenheden een vrij veilige veiligheidsvoorraad zijn om aan de prognose toe te voegen, aangezien u slechts 5% van de tijd tekorten zult tegenkomen.

Moderne statistische software doet deze berekeningen automatisch. Het kan ten minste één van de chronische hoofdpijn van voorraadbeheer verlichten door u te helpen omgaan met de variabiliteit in de vraag.

In een andere blog we stelden de vraag: hoe weet je zeker dat je echt een beleid hebt voor voorraadplanning en vraagprognoses? We legden uit hoe het gebrek aan begrip van een organisatie over de basisprincipes (hoe een prognose tot stand komt, hoe veiligheidsvoorraadbuffers worden bepaald en hoe/waarom deze waarden worden aangepast) bijdraagt aan slechte prognosenauwkeurigheid, verkeerd toegewezen voorraad en gebrek aan vertrouwen in het geheel Verwerken.

In deze blog bekijken we 10 specifieke vragen die u kunt stellen om erachter te komen wat er echt speelt in uw bedrijf. We beschrijven de typische antwoorden die worden gegeven wanneer er niet echt een beleid voor prognoses/voorraadplanning bestaat, leggen uit hoe deze antwoorden moeten worden geïnterpreteerd en geven duidelijk advies over wat u eraan kunt doen.

Begin altijd met een simpele hypothetisch voorbeeld. Als u zich concentreert op een specifiek probleem dat u zojuist hebt ervaren, zal dit ongetwijfeld defensieve antwoorden uitlokken die het volledige verhaal verbergen. Het doel is om de daadwerkelijke benadering te ontdekken die wordt gebruikt om inventaris en prognoses te plannen die in de mentale wiskunde of spreadsheets is ingebakken. Hier is een voorbeeld:

Stel dat u 100 eenheden bij de hand heeft, de doorlooptijd om aan te vullen 3 maanden is en de gemiddelde maandelijkse vraag 20 eenheden is? Wanneer bestel je meer? Hoeveel zou jij bestellen? Hoe zal uw antwoord veranderen als de verwachte ontvangsten van 10 per maand zouden aankomen? Hoe verandert uw antwoord als het artikel een A-, B- of C-artikel is, de prijs van het artikel hoog of laag is, de doorlooptijd van het artikel lang of kort is? Simpel gezegd, wanneer u een productietaak plant of een nieuwe bestelling plaatst bij een leverancier, waarom deed u dat dan? Wat was de aanleiding voor de beslissing om meer te krijgen? Welke planningsinputs werden overwogen?

Wanneer u antwoorden op de bovenstaande vraag krijgt, concentreer u dan op het vinden van antwoorden op de volgende vragen:

1. Wat is de onderliggende aanvullingsbenadering? Dit is meestal een van Min/Max, prognose/veiligheidsvoorraad, bestelpunt/bestelhoeveelheid, periodieke beoordeling/bestelling tot of zelfs een vreemde combinatie

2. Hoe worden de planningsparameters, zoals vraagprognoses, bestelpunten of Min/Max, daadwerkelijk berekend? Het is niet voldoende om te weten dat u Min/Max gebruikt. U moet precies weten hoe deze waarden worden berekend. Antwoorden als “We gebruiken geschiedenis” of “We gebruiken een gemiddelde” zijn niet specifiek genoeg. U hebt antwoorden nodig die duidelijk aangeven hoe geschiedenis wordt gebruikt. Bijvoorbeeld, “We nemen een gemiddelde van de afgelopen 6 maanden, delen dat door 30 om een daggemiddelde te krijgen en vermenigvuldigen dat met de doorlooptijd in dagen. Voor 'A'-artikelen vermenigvuldigen we vervolgens de gemiddelde doorlooptijd met 2 en voor 'B'-artikelen gebruiken we een vermenigvuldiger van 1,5.” (Hoewel dat geen bijzonder goede technische benadering is, heeft het tenminste een duidelijke logica.)

Zodra u een goed gedefinieerd beleid heeft, kunt u de zwakke punten identificeren om het te verbeteren. Maar als het gegeven antwoord niet veel verder komt dan “We gebruiken geschiedenis”, dan heb je geen beleid om mee te beginnen. Uit antwoorden blijkt vaak dat verschillende planners geschiedenis op verschillende manieren gebruiken. Sommigen houden alleen rekening met de meest recente vraag, anderen slaan misschien in op basis van het gemiddelde van de perioden met de hoogste vraag, enz. Met andere woorden, het kan zijn dat u in feite meerdere ondoordachte "polissen" heeft.

3. Worden prognoses gebruikt om de bevoorradingsplanning aan te sturen en, zo ja, hoe? Veel bedrijven zullen zeggen dat ze voorspellen, maar hun prognoses worden op een andere manier berekend en gebruikt. Wordt de prognose gebruikt om te voorspellen welke voorraad er in de toekomst zal zijn, waardoor een order wordt geactiveerd? Of wordt het gebruikt om een bestelpunt af te leiden, maar niet om te voorspellen wanneer ik moet bestellen (dat wil zeggen, ik voorspel dat we er 10 per week zullen verkopen, dus om te helpen voorkomen dat de voorraad op is, zal ik meer bestellen als de voorraad op 15 komt)? Wordt het gebruikt als een leidraad voor de planner om subjectief te helpen bepalen wanneer ze meer moeten bestellen? Wordt het gebruikt om raamcontracten met leveranciers op te stellen? Sommigen gebruiken het om MRP aan te drijven. U moet deze details kennen. Een grondig antwoord op deze vraag zou er als volgt uit kunnen zien: “Mijn voorspelling is 10 per week en mijn doorlooptijd is 3 weken, dus ik maak mijn bestelpunt een veelvoud van die voorspelling, meestal 2 x de doorlooptijdvraag of 60 eenheden voor belangrijke artikelen en ik gebruik een kleiner veelvoud voor minder belangrijke artikelen. (Nogmaals, geen geweldige technische benadering, maar duidelijk.)

4. Welke techniek wordt eigenlijk gebruikt om de prognose te genereren? Is het een gemiddelde, een trending model zoals dubbele exponentiële afvlakking, een seizoensmodel? Hangt de keuze van de techniekverandering af van het type vraaggegevens of wanneer er nieuwe vraaggegevens beschikbaar zijn? (Reserveonderdelen en artikelen met een hoog volume hebben zeer verschillende vraagpatronen.) Hoe kiest u het prognosemodel? Is dit proces geautomatiseerd? Hoe vaak wordt de modelkeuze heroverwogen? Hoe vaak worden de modelparameters opnieuw berekend? Wat is het proces dat wordt gebruikt om uw aanpak te heroverwegen? Het antwoord documenteert hier hoe de basisprognoses tot stand komen. Eenmaal bepaald, kunt u een analyse uitvoeren om te bepalen of andere prognosemethoden zouden verbeteren nauwkeurigheid van de voorspelling. Als u de nauwkeurigheid van de prognoses niet documenteert en geen analyse van de toegevoegde waarde van de prognose uitvoert, bent u niet in staat om goed te beoordelen of de geproduceerde prognoses de beste zijn die ze kunnen zijn. U loopt kansen mis om het proces te verbeteren, de nauwkeurigheid van prognoses te vergroten en het bedrijf te informeren over welk type prognosefout normaal is en moet worden verwacht.

5. Hoe gebruik je veiligheidsvoorraad? Merk op dat de vraag niet was: "Gebruikt u veiligheidsvoorraad?" In deze context, en om het simpel te houden, betekent de term "veiligheidsvoorraad" voorraad die wordt gebruikt om voorraad te bufferen tegen variabiliteit van vraag en aanbod. Alle bedrijven gebruiken op de een of andere manier buffermethoden. Er zijn echter enkele uitzonderingen. Misschien bent u een werkplaatsfabrikant die alle onderdelen op bestelling aanschaft en vinden uw klanten het helemaal prima om weken of maanden op u te wachten om materiaal te vinden, te produceren, QA te leveren en te verzenden. Of misschien bent u een grote fabrikant met tonnen koopkracht, zodat uw leveranciers lokale magazijnen opzetten die volledig gevuld zijn en klaar om u vrijwel onmiddellijk van voorraad te voorzien. Als deze beschrijvingen uw bedrijf niet beschrijven, heeft u zeker een soort buffer om u te beschermen tegen variabiliteit in vraag en aanbod. U gebruikt het veld "veiligheidsvoorraad" misschien niet in uw ERP, maar u bent zeker aan het bufferen.

Er kunnen antwoorden worden gegeven zoals "We gebruiken geen veiligheidsvoorraad omdat we prognoses maken." Helaas, een goede voorspelling zal een 50/50 kans hebben om boven/onder de daadwerkelijke vraag te zijn. Dit betekent dat u 50% van de tijd een voorraad krijgt zonder dat er een veiligheidsvoorraadbuffer aan de prognose is toegevoegd. Voorspellingen zijn alleen perfect als er geen willekeur is. Aangezien er altijd willekeur is, moet u bufferen als u geen bodemloze serviceniveaus wilt hebben.

Als het antwoord niet wordt onthuld, kunt u wat meer onderzoeken hoe de verschillende aanvullingshendels worden gebruikt om mogelijke buffers toe te voegen, wat leidt tot vragen 6 en 7.

6. Verlengt u wel eens de doorlooptijd of bestelt u wel eens eerder dan nodig is?
In ons hypothetische voorbeeld heeft uw leverancier doorgaans 4 weken nodig om te leveren en is redelijk consistent. Maar om u te beschermen tegen stockouts, bestelt uw koper routinematig 6 weken uit in plaats van 4 weken. Het veiligheidsvoorraadveld in uw ERP-systeem staat misschien op nul omdat "we geen veiligheidsvoorraad gebruiken", maar in werkelijkheid heeft de bestelbenadering van de koper zojuist 2 weken buffervoorraad toegevoegd.

7. Vult u de vraagprognose in?
In ons voorbeeld verwacht de planner 10 eenheden per maand te verbruiken, maar "voor het geval dat" een prognose van 20 per maand invoert. Het veiligheidsvoorraadveld in het MRP-systeem is blanco gelaten, maar de nu vermomde buffervoorraad is de vraagprognose binnengesmokkeld. Dit is een fout die 'voorspellingsbias' introduceert. Niet alleen zullen uw prognoses minder nauwkeurig zijn, maar als er geen rekening wordt gehouden met de vertekening en de veiligheidsvoorraad wordt toegevoegd door andere afdelingen, zult u te veel bevoorraden.

Het ad-hockarakter van de bovenstaande benaderingen verergert de problemen door geen rekening te houden met de daadwerkelijke vraag of het aanbod variabiliteit van het artikel. De planner kan bijvoorbeeld gewoon een vuistregel maken die de doorlooptijdprognose voor belangrijke artikelen verdubbelt. Eén maat past niet allemaal als het gaat om voorraadbeheer. Deze benadering zal de voorspelbare artikelen substantieel overbevoorraden, terwijl de periodiek gevraagde artikelen substantieel onderbezet zijn. Jij kunt lezen "Pas op voor eenvoudige vuistregels voor voorraadbeheer” om meer te weten te komen over waarom dit soort aanpak zo kostbaar is.

De ad-hoc aard van de benaderingen negeert ook wat er gebeurt als het bedrijf wordt geconfronteerd met een enorme overstock of stock out. Bij het proberen te begrijpen wat er is gebeurd, zal het vermelde beleid worden onderzocht. In het geval van een overstock zal het systeem een veiligheidsvoorraad nul tonen. De bedrijfsleiders zullen aannemen dat ze geen veiligheidsvoorraad bij zich hebben, hun hoofd krabben en uiteindelijk de voorspelling de schuld geven, verklaren "Ons bedrijf kan niet worden voorspeld" en strompelen verder. Ze kunnen de leverancier zelfs de schuld geven voor het te vroeg verzenden en ervoor zorgen dat ze meer vasthouden dan nodig is. In het geval dat de voorraad op is, denken ze dat ze niet genoeg op voorraad hebben en voegen ze willekeurig meer voorraad toe aan veel items, zonder zich te realiseren dat er in feite veel extra veiligheidsvoorraad in het proces is ingebakken. Dit maakt het waarschijnlijker dat voorraden in de toekomst moeten worden afgeschreven.

8. Wat is de exacte inventaristerminologie die wordt gebruikt? Definieer wat u bedoelt met veiligheidsvoorraad, Min, bestelpunt, EOQ, enz. Hoewel er standaard technische definities het is mogelijk dat er iets anders is, en miscommunicatie zal hier problematisch zijn. Sommige bedrijven verwijzen bijvoorbeeld naar Min als de hoeveelheid voorraad die nodig is om aan de doorlooptijdvraag te voldoen, terwijl sommigen Min definiëren als inclusief zowel doorlooptijdvraag als veiligheidsvoorraad om te bufferen tegen vraagvariabiliteit. Anderen kunnen de minimale bestelhoeveelheid betekenen.

9. Is de aanwezige voorraad in overeenstemming met het beleid? Wanneer uw detectivewerk is voltooid en alles is gedocumenteerd, opent u uw spreadsheet of ERP-systeem en bekijkt u de beschikbare hoeveelheid. Het zou min of meer in overeenstemming moeten zijn met uw planningsparameters (dwz als Min/Max 20/40 is en de typische doorlooptijdvraag 10 is, dan zou u op elk moment ongeveer 10 tot 40 eenheden bij de hand moeten hebben. Verrassend genoeg, voor veel bedrijven is er vaak een enorme inconsistentie. We hebben situaties waargenomen waarin de min/max-instelling 20/40 is, maar de voorhanden voorraad 300+ is. Dit geeft aan dat het beleid dat is voorgeschreven gewoon niet wordt gevolgd. Dat is een groter probleem.

10. Wat ga je nu doen?

Vraagprognoses en voorraadopslagbeleid moeten goed gedefinieerde processen zijn die door alle betrokkenen worden begrepen en geaccepteerd.  Er zou nul mysterie moeten zijn.

Om dit goed te doen, moeten de vraag- en aanbodvariabiliteit worden geanalyseerd en gebruikt om de juiste niveaus van veiligheidsvoorraad te berekenen. Buffers toevoegen zonder een impliciet begrip van wat elke extra eenheid buffervoorraad u oplevert in termen van service, is als willekeurig een handvol ingrediënten in een cakerecept gooien. Een kleine verandering in ingrediënten kan een enorme impact hebben op wat er uit de oven komt: de ene hap is te zoet, de volgende te zuur. Zo is het ook met voorraadbeheer. Een beetje extra hier, een beetje minder daar, en al snel zit je met kostbare overtollige voorraad in sommige gebieden, pijnlijke tekorten in andere, geen idee hoe je daar bent gekomen, en met weinig begeleiding om dingen beter te maken.

Modern Inventory optimization en software voor vraagplanning met zijn geavanceerde analyses en sterke basis in prognoseanalyse kan veel helpen bij dit probleem. Maar zelfs de beste software helpt niet als deze inconsistent wordt gebruikt.